infirmātĭo
infirmātĭo, ōnis. f. 1. infirmo, a weakening, invalidating. Rerum judicatarum, Cic. Agr. 2, 3, 8; 2, 4, 10.— Transf., a refuting, disproving: judicatio est, quae ex infirmatione et confirmatione rationis nascitur controversia, Cic. Inv. 1, 13, 18; 2, 21, 62.
No short def.
Headword (normalized):
infirmātĭo
Headword (normalized/stripped):
infirmatio
Intro Text:
infirmātĭo, ōnis. f. 1. infirmo, a weakening, invalidating. Rerum judicatarum, Cic. Agr. 2, 3, 8; 2, 4, 10.— Transf., a refuting, disproving: judicatio est, quae ex infirmatione et confirmatione rationis nascitur controversia, Cic. Inv. 1, 13, 18; 2, 21, 62.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n23212
No citations.
{
"content": "infirmātĭo, ōnis. f. 1. infirmo, a weakening, invalidating. Rerum judicatarum, Cic. Agr. 2, 3, 8; 2, 4, 10.— Transf., a refuting, disproving: judicatio est, quae ex infirmatione et confirmatione rationis nascitur controversia, Cic. Inv. 1, 13, 18; 2, 21, 62.\n",
"key": "infirmatio",
"type": "main"
}