infirmātĭo
            
          
          infirmātĭo, ōnis. f. 1. infirmo, a weakening, invalidating.  Rerum judicatarum, Cic. Agr. 2, 3, 8; 2, 4, 10.—  Transf., a refuting, disproving: judicatio est, quae ex infirmatione et confirmatione rationis nascitur controversia, Cic. Inv. 1, 13, 18; 2, 21, 62.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            infirmātĭo
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            infirmatio
           
          
            Intro Text:
            infirmātĭo, ōnis. f. 1. infirmo, a weakening, invalidating.  Rerum judicatarum, Cic. Agr. 2, 3, 8; 2, 4, 10.—  Transf., a refuting, disproving: judicatio est, quae ex infirmatione et confirmatione rationis nascitur controversia, Cic. Inv. 1, 13, 18; 2, 21, 62.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n23212
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "infirmātĭo, ōnis. f. 1. infirmo, a weakening, invalidating.  Rerum judicatarum, Cic. Agr. 2, 3, 8; 2, 4, 10.—  Transf., a refuting, disproving: judicatio est, quae ex infirmatione et confirmatione rationis nascitur controversia, Cic. Inv. 1, 13, 18; 2, 21, 62.\n",
  "key": "infirmatio",
  "type": "main"
}