View word page
in-concĭlĭo
in-concĭlĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to win over to one's side, to gain over artfully (anteand post-class.). In gen.: inconciliasti, comparasti, commendasti, vel ut antiqui, per dolum decepisti, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.: inconciliastin' eum, qui mandatu'st tibi? Plaut. Trin. 1, 2, 99; id. Most. 3, 1, 85: ille quod in se fuit accuratum habuit, quod posset mali faceret in me, inconciliaret copias omnis meas, has done his best to injure me, to win over by trickery all my resources, id. Bacch. 3, 6, 22 (cf. Brix ad Trin. l. l.). — Hence, In partic., to embarrass, inveigle into difficulties, make trouble for one (Plautin.): ne inconciliare quid nos porro postules, Plaut. Most. 3, 1, 85.— Absol.: et me haud par est (sc. hunc ludificare). To. Credo, quia . . . non inconciliat, quom te emo, intrigued, made difficulties, id. Pers. 5, 2, 53.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
in-concĭlĭo
Headword (normalized):
in-concĭlĭo
Headword (normalized/stripped):
in-concilio
Intro Text:
in-concĭlĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to win over to one's side, to gain over artfully (anteand post-class.). In gen.: inconciliasti, comparasti, commendasti, vel ut antiqui, per dolum decepisti, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.: inconciliastin' eum, qui mandatu'st tibi? Plaut. Trin. 1, 2, 99; id. Most. 3, 1, 85: ille quod in se fuit accuratum habuit, quod posset mali faceret in me, inconciliaret copias omnis meas, has done his best to injure me, to win over by trickery all my resources, id. Bacch. 3, 6, 22 (cf. Brix ad Trin. l. l.). — Hence, In partic., to embarrass, inveigle into difficulties, make trouble for one (Plautin.): ne inconciliare quid nos porro postules, Plaut. Most. 3, 1, 85.— Absol.: et me haud par est (sc. hunc ludificare). To. Credo, quia . . . non inconciliat, quom te emo, intrigued, made difficulties, id. Pers. 5, 2, 53.
IDX:
22499
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n22481
Key:
inconcilio

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "in-concĭlĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to win over to one's side, to gain over artfully (anteand post-class.).  In gen.: inconciliasti, comparasti, commendasti, vel ut antiqui, per dolum decepisti, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.: inconciliastin' eum, qui mandatu'st tibi? Plaut. Trin. 1, 2, 99; id. Most. 3, 1, 85: ille quod in se fuit accuratum habuit, quod posset mali faceret in me, inconciliaret copias omnis meas, has done his best to injure me, to win over by trickery all my resources, id. Bacch. 3, 6, 22 (cf. Brix ad Trin. l. l.). — Hence,  In partic., to embarrass, inveigle into difficulties, make trouble for one (Plautin.): ne inconciliare quid nos porro postules, Plaut. Most. 3, 1, 85.— Absol.: et me haud par est (sc. hunc ludificare). To. Credo, quia . . . non inconciliat, quom te emo, intrigued, made difficulties, id. Pers. 5, 2, 53.\n",
  "key": "inconcilio",
  "type": "main"
}