View word page
in-cŏlo
in-cŏlo, lŭi, 3 (post-class. collat. form incŏlo, āre: paradisum incolare et custodire, Tert. Res. Carn. 26 fin.; whence incolatus), v. a. and n. Lit. (for the simple colere), to cultivate (late Lat.): in his terris, quas incolunt (rusticani), Cod. Th. 13, 1, 3. — Transf., to dwell or abide in a place, to inhabit (class.). Act. (only so in Cic.): jam qui incolunt eas (sc. maritimas) urbes, etc., Cic. Rep. 2, 4: illam urbem, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21; id. Ac. 2, 45, 137: Delum, Cic. Verr. 2, 1, 17, § 46: illos lacus lucosque, id. ib. 2, 5, 72, § 188: eos agros, id. Rep. 2, 2: eam partem terrae, id. ib. 1, 17; cf. terras, id. N. D. 2, 16, 42: illum locum, id. Rep. 6, 15 fin.: quem locum, id. Tusc. 1, 6, 11: ea loca, Caes. B. G. 2, 4, 2: unam, aliam, tertiam partem Galliae, id. ib. 1, 1, 1: Alpes, id. ib. 4, 10, 3 et saep.: eamdem patriam, Liv. 4, 3, 3: piscibus atque avibus ferisque, quae incolunt terras, id. 25, 12, 6: secessum, Plin. Ep. 2, 17 fin.; cf.: indulgens templa vetustis Incolere atque habitare deis, Sil. 14, 672.—In pass.: e locis quoque ipsis, qui a quibusque incolebantur, Cic. Div. 1, 42, 93; 2, 44, 92. — Neutr.: Neptuno, qui salsis locis incolit, Plaut. Rud. 4, 2, 2: Germani, qui trans Rhenum incolunt, Caes. B. G. 1, 1, 4: cis Rhenum, id. ib. 2, 3, 4: remanere uno in loco incolendi causa, id. ib. 4, 1, 7: qui inter mare Alpesque incolebant, Liv. 1, 1, 3: erat oppidum Vaga, ubi et incolere et mercari consueverant multi mortales, Sall. J. 47, 1.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
in-cŏlo
Headword (normalized):
in-cŏlo
Headword (normalized/stripped):
in-colo
Intro Text:
in-cŏlo, lŭi, 3 (post-class. collat. form incŏlo, āre: paradisum incolare et custodire, Tert. Res. Carn. 26 fin.; whence incolatus), v. a. and n. Lit. (for the simple colere), to cultivate (late Lat.): in his terris, quas incolunt (rusticani), Cod. Th. 13, 1, 3. — Transf., to dwell or abide in a place, to inhabit (class.). Act. (only so in Cic.): jam qui incolunt eas (sc. maritimas) urbes, etc., Cic. Rep. 2, 4: illam urbem, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21; id. Ac. 2, 45, 137: Delum, Cic. Verr. 2, 1, 17, § 46: illos lacus lucosque, id. ib. 2, 5, 72, § 188: eos agros, id. Rep. 2, 2: eam partem terrae, id. ib. 1, 17; cf. terras, id. N. D. 2, 16, 42: illum locum, id. Rep. 6, 15 fin.: quem locum, id. Tusc. 1, 6, 11: ea loca, Caes. B. G. 2, 4, 2: unam, aliam, tertiam partem Galliae, id. ib. 1, 1, 1: Alpes, id. ib. 4, 10, 3 et saep.: eamdem patriam, Liv. 4, 3, 3: piscibus atque avibus ferisque, quae incolunt terras, id. 25, 12, 6: secessum, Plin. Ep. 2, 17 fin.; cf.: indulgens templa vetustis Incolere atque habitare deis, Sil. 14, 672.—In pass.: e locis quoque ipsis, qui a quibusque incolebantur, Cic. Div. 1, 42, 93; 2, 44, 92. — Neutr.: Neptuno, qui salsis locis incolit, Plaut. Rud. 4, 2, 2: Germani, qui trans Rhenum incolunt, Caes. B. G. 1, 1, 4: cis Rhenum, id. ib. 2, 3, 4: remanere uno in loco incolendi causa, id. ib. 4, 1, 7: qui inter mare Alpesque incolebant, Liv. 1, 1, 3: erat oppidum Vaga, ubi et incolere et mercari consueverant multi mortales, Sall. J. 47, 1.
IDX:
22449
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n22431
Key:
incolo1

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "in-cŏlo, lŭi, 3 (post-class. collat. form incŏlo, āre: paradisum incolare et custodire, Tert. Res. Carn. 26 fin.; whence incolatus), v. a. and n.  Lit. (for the simple colere), to cultivate (late Lat.): in his terris, quas incolunt (rusticani), Cod. Th. 13, 1, 3. —  Transf., to dwell or abide in a place, to inhabit (class.).  Act. (only so in Cic.): jam qui incolunt eas (sc. maritimas) urbes, etc., Cic. Rep. 2, 4: illam urbem, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21; id. Ac. 2, 45, 137: Delum, Cic. Verr. 2, 1, 17, § 46: illos lacus lucosque, id. ib. 2, 5, 72, § 188: eos agros, id. Rep. 2, 2: eam partem terrae, id. ib. 1, 17; cf. terras, id. N. D. 2, 16, 42: illum locum, id. Rep. 6, 15 fin.: quem locum, id. Tusc. 1, 6, 11: ea loca, Caes. B. G. 2, 4, 2: unam, aliam, tertiam partem Galliae, id. ib. 1, 1, 1: Alpes, id. ib. 4, 10, 3 et saep.: eamdem patriam, Liv. 4, 3, 3: piscibus atque avibus ferisque, quae incolunt terras, id. 25, 12, 6: secessum, Plin. Ep. 2, 17 fin.; cf.: indulgens templa vetustis Incolere atque habitare deis, Sil. 14, 672.—In pass.: e locis quoque ipsis, qui a quibusque incolebantur, Cic. Div. 1, 42, 93; 2, 44, 92. —  Neutr.: Neptuno, qui salsis locis incolit, Plaut. Rud. 4, 2, 2: Germani, qui trans Rhenum incolunt, Caes. B. G. 1, 1, 4: cis Rhenum, id. ib. 2, 3, 4: remanere uno in loco incolendi causa, id. ib. 4, 1, 7: qui inter mare Alpesque incolebant, Liv. 1, 1, 3: erat oppidum Vaga, ubi et incolere et mercari consueverant multi mortales, Sall. J. 47, 1.\n",
  "key": "incolo1",
  "type": "main"
}