incīlo
incīlo, āre, v. a., to rebuke, blame (anteclass.): jure increpet inciletque, Lucr. 3, 963: me oratione, Pac. ap. Non. 125, 5 (Trag. Fragm. v. 136 Rib.); Lucil. ib. 7: spernere, incilare probris, Att. ib. 1: factum alicujus, id. ib. 3 (Trag. Fragm. v. 41, 430, 458 Rib.).
No short def.
Headword (normalized):
incīlo
Headword (normalized/stripped):
incilo
Intro Text:
incīlo, āre, v. a., to rebuke, blame (anteclass.): jure increpet inciletque, Lucr. 3, 963: me oratione, Pac. ap. Non. 125, 5 (Trag. Fragm. v. 136 Rib.); Lucil. ib. 7: spernere, incilare probris, Att. ib. 1: factum alicujus, id. ib. 3 (Trag. Fragm. v. 41, 430, 458 Rib.).
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n22342
No citations.
{
"content": "incīlo, āre, v. a., to rebuke, blame (anteclass.): jure increpet inciletque, Lucr. 3, 963: me oratione, Pac. ap. Non. 125, 5 (Trag. Fragm. v. 136 Rib.); Lucil. ib. 7: spernere, incilare probris, Att. ib. 1: factum alicujus, id. ib. 3 (Trag. Fragm. v. 41, 430, 458 Rib.).\n",
"key": "incilo",
"type": "main"
}