implōro (
implōro (inpl-), āvi, ātum, 1 (archaic form: endoplorato implorato, quod est cum questione inclamare: implorare namque est cum fletu rogare, quod est proprie vapulantis, Paul. ex Fest. p. 77 Müll.), v. a. in-ploro, to invoke with tears, call to one's assistance, call upon for aid; to invoke, beseech, entreat, implore (freq. and class.; cf. invoco). With personal objects: quem enim alium appellem? quem obtester? quem implorem? Cic. Fl. 2, 4; cf.: vos etiam atque etiam imploro et appello, sanctissimae deae ... deos deasque omnes imploro atque obtestor, Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188: deos precari, venerari, implorare debetis, ut, etc., id. Cat. 2, 13, 29 fin.; cf.: nomen filii, i. e. filium nomine, Cic. Verr. 2, 5, 49, § 129: mulieres milites passis crinibus flentes implorabant, ne, etc., Caes. B. G. 1, 51 fin.: imploratus a Siculis in auxilium, Just. 23, 3; cf.: ad cujus auxilium Hamilcar imploratus, id. 22, 2: a Veiis exercitum Camillumque ducem implorabunt, Liv. 9, 4, 13.—With two acc. (very rare): Romanos imploratos auxilium adversus Philippum tulisse opem, Liv. 34, 23, 3.— With inanim. or abstr. objects, to pray earnestly for, to beseech, entreat, implore, appeal to: qui deus appellandus est? cujus hominis fides imploranda est? Cic. Quint. 30, 94 fin.: misericordiam, id. Mur. 40, 86; cf.: vestram fidem, dignitatem, religionem in judicando non imploro, Cic. Verr. 2, 3, 62, § 146; id. Mil. 34, 92: sensus vestros, id. Sull. 23, 64: Heracliti memoriam, id. Ac. 2, 4, 11: implorantes jura libertatis et civitatis, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 7: mater filii nomen implorans, repeating aloud with tears, id. ib. 2, 5, 49, § 129: auxilium a populo Romano, Caes. B. G. 1, 31, 7; so, nequicquam ejus auxilium, si postea velit, senatum imploraturum, id. B. C. 1, 1 fin.: auxilium prope eversae urbi, Liv. 4, 9, 1: quae (altera pars) non oratoris ingenium, sed consulis auxilium implorat et flagitat, Cic. Rab. Perd. 3, 9; cf. id. de Or. 2, 33, 144; Caes. B. G. 1, 32, 4: unius opem, Cic. Rep. 1, 40; cf.: poscit opem chorus et ... Caelestes implorat aquas docta prece blandus, Hor. Ep. 2, 1, 135: leges, Liv. 3, 56, 12.— Rarely absol.: mederis erroribus, sed implorantibus, Plin. Pan. 46, 8.
No short def.
Headword (normalized):
implōro (
Headword (normalized/stripped):
imploro (
Intro Text:
implōro (inpl-), āvi, ātum, 1 (archaic form: endoplorato implorato, quod est cum questione inclamare: implorare namque est cum fletu rogare, quod est proprie vapulantis, Paul. ex Fest. p. 77 Müll.), v. a. in-ploro, to invoke with tears, call to one's assistance, call upon for aid; to invoke, beseech, entreat, implore (freq. and class.; cf. invoco). With personal objects: quem enim alium appellem? quem obtester? quem implorem? Cic. Fl. 2, 4; cf.: vos etiam atque etiam imploro et appello, sanctissimae deae ... deos deasque omnes imploro atque obtestor, Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188: deos precari, venerari, implorare debetis, ut, etc., id. Cat. 2, 13, 29 fin.; cf.: nomen filii, i. e. filium nomine, Cic. Verr. 2, 5, 49, § 129: mulieres milites passis crinibus flentes implorabant, ne, etc., Caes. B. G. 1, 51 fin.: imploratus a Siculis in auxilium, Just. 23, 3; cf.: ad cujus auxilium Hamilcar imploratus, id. 22, 2: a Veiis exercitum Camillumque ducem implorabunt, Liv. 9, 4, 13.—With two acc. (very rare): Romanos imploratos auxilium adversus Philippum tulisse opem, Liv. 34, 23, 3.— With inanim. or abstr. objects, to pray earnestly for, to beseech, entreat, implore, appeal to: qui deus appellandus est? cujus hominis fides imploranda est? Cic. Quint. 30, 94 fin.: misericordiam, id. Mur. 40, 86; cf.: vestram fidem, dignitatem, religionem in judicando non imploro, Cic. Verr. 2, 3, 62, § 146; id. Mil. 34, 92: sensus vestros, id. Sull. 23, 64: Heracliti memoriam, id. Ac. 2, 4, 11: implorantes jura libertatis et civitatis, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 7: mater filii nomen implorans, repeating aloud with tears, id. ib. 2, 5, 49, § 129: auxilium a populo Romano, Caes. B. G. 1, 31, 7; so, nequicquam ejus auxilium, si postea velit, senatum imploraturum, id. B. C. 1, 1 fin.: auxilium prope eversae urbi, Liv. 4, 9, 1: quae (altera pars) non oratoris ingenium, sed consulis auxilium implorat et flagitat, Cic. Rab. Perd. 3, 9; cf. id. de Or. 2, 33, 144; Caes. B. G. 1, 32, 4: unius opem, Cic. Rep. 1, 40; cf.: poscit opem chorus et ... Caelestes implorat aquas docta prece blandus, Hor. Ep. 2, 1, 135: leges, Liv. 3, 56, 12.— Rarely absol.: mederis erroribus, sed implorantibus, Plin. Pan. 46, 8.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n21966
No citations.
{
"content": "implōro (inpl-), āvi, ātum, 1 (archaic form: endoplorato implorato, quod est cum questione inclamare: implorare namque est cum fletu rogare, quod est proprie vapulantis, Paul. ex Fest. p. 77 Müll.), v. a. in-ploro, to invoke with tears, call to one's assistance, call upon for aid; to invoke, beseech, entreat, implore (freq. and class.; cf. invoco). With personal objects: quem enim alium appellem? quem obtester? quem implorem? Cic. Fl. 2, 4; cf.: vos etiam atque etiam imploro et appello, sanctissimae deae ... deos deasque omnes imploro atque obtestor, Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188: deos precari, venerari, implorare debetis, ut, etc., id. Cat. 2, 13, 29 fin.; cf.: nomen filii, i. e. filium nomine, Cic. Verr. 2, 5, 49, § 129: mulieres milites passis crinibus flentes implorabant, ne, etc., Caes. B. G. 1, 51 fin.: imploratus a Siculis in auxilium, Just. 23, 3; cf.: ad cujus auxilium Hamilcar imploratus, id. 22, 2: a Veiis exercitum Camillumque ducem implorabunt, Liv. 9, 4, 13.—With two acc. (very rare): Romanos imploratos auxilium adversus Philippum tulisse opem, Liv. 34, 23, 3.— With inanim. or abstr. objects, to pray earnestly for, to beseech, entreat, implore, appeal to: qui deus appellandus est? cujus hominis fides imploranda est? Cic. Quint. 30, 94 fin.: misericordiam, id. Mur. 40, 86; cf.: vestram fidem, dignitatem, religionem in judicando non imploro, Cic. Verr. 2, 3, 62, § 146; id. Mil. 34, 92: sensus vestros, id. Sull. 23, 64: Heracliti memoriam, id. Ac. 2, 4, 11: implorantes jura libertatis et civitatis, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 7: mater filii nomen implorans, repeating aloud with tears, id. ib. 2, 5, 49, § 129: auxilium a populo Romano, Caes. B. G. 1, 31, 7; so, nequicquam ejus auxilium, si postea velit, senatum imploraturum, id. B. C. 1, 1 fin.: auxilium prope eversae urbi, Liv. 4, 9, 1: quae (altera pars) non oratoris ingenium, sed consulis auxilium implorat et flagitat, Cic. Rab. Perd. 3, 9; cf. id. de Or. 2, 33, 144; Caes. B. G. 1, 32, 4: unius opem, Cic. Rep. 1, 40; cf.: poscit opem chorus et ... Caelestes implorat aquas docta prece blandus, Hor. Ep. 2, 1, 135: leges, Liv. 3, 56, 12.— Rarely absol.: mederis erroribus, sed implorantibus, Plin. Pan. 46, 8.\n",
"key": "imploro",
"type": "main"
}