impendĕo (
impendĕo (inp-), ēre, v. n. and (anteclass.) a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo). Lit. Neutr.: arbor in aedes illius impendet, Dig. 43, 26, 1: ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus, Cic. Tusc. 5, 21, 62: poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt, id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.: impendentium montium altitudines, Cic. N. D. 2, 39, 98.— Act.: nec, mare quae impendent, vesco sale saxa peresa, etc., Lucr. 1, 326.— Trop., to hang or hover over a thing, to impend, to be near or imminent, to threaten. Neutr., constr. in aliquem, alicui, or absol. With in aliquem: tantae in te impendent ruinae, Plaut. Ep. 1, 1, 77: licet undique omnes in me terrores impendeant, Cic. Rosc. Am. 11, 31.— With dat.: nunc jam alia cura impendet pectori, Plaut. Ep. 1, 2, 32: omnibus semper aliqui talis terror impendet, Cic. Tusc. 4, 16, 35: poenas impendere iis, a quibus, etc., id. Rep. 3, 11 fin.: quid sibi impenderet, coepit suspicari, id. Clu. 24, 66.— Absol.: nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne, Lucr. 4, 174; 6, 254: quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis? Cic. Mil. 28, 76; cf.: ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus, id. Fam. 4, 14, 1: dum impendere Parthi videbantur, id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ἰλιάς, id. ib. 8, 11, 3: belli magni timor impendet, id. Fam. 2, 11, 1; cf.: ille quidem semper impendebit timor, ne, etc., id. Rep. 2, 28: Ea contentio quae impendet, id. Att. 2, 22, 3: vento impendente, Verg. G. 1, 365: pluviā, id. ib. 4, 191: magnum bellum impendet a Parthis, Cic. Att. 6, 2, 6; cf. Cic. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42: impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula, Vell. 2, 35, 3.— Act.: quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala, Ter. Phorm. 1, 4, 2.!*? Part. pass.: impensus, a, um; poet. for impendens: tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne, Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.: impensum ferrum, Sen. Herc. Oet. 1592.
No short def.
Headword (normalized):
impendĕo (
Headword (normalized/stripped):
impendeo (
Intro Text:
impendĕo (inp-), ēre, v. n. and (anteclass.) a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo). Lit. Neutr.: arbor in aedes illius impendet, Dig. 43, 26, 1: ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus, Cic. Tusc. 5, 21, 62: poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt, id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.: impendentium montium altitudines, Cic. N. D. 2, 39, 98.— Act.: nec, mare quae impendent, vesco sale saxa peresa, etc., Lucr. 1, 326.— Trop., to hang or hover over a thing, to impend, to be near or imminent, to threaten. Neutr., constr. in aliquem, alicui, or absol. With in aliquem: tantae in te impendent ruinae, Plaut. Ep. 1, 1, 77: licet undique omnes in me terrores impendeant, Cic. Rosc. Am. 11, 31.— With dat.: nunc jam alia cura impendet pectori, Plaut. Ep. 1, 2, 32: omnibus semper aliqui talis terror impendet, Cic. Tusc. 4, 16, 35: poenas impendere iis, a quibus, etc., id. Rep. 3, 11 fin.: quid sibi impenderet, coepit suspicari, id. Clu. 24, 66.— Absol.: nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne, Lucr. 4, 174; 6, 254: quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis? Cic. Mil. 28, 76; cf.: ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus, id. Fam. 4, 14, 1: dum impendere Parthi videbantur, id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ἰλιάς, id. ib. 8, 11, 3: belli magni timor impendet, id. Fam. 2, 11, 1; cf.: ille quidem semper impendebit timor, ne, etc., id. Rep. 2, 28: Ea contentio quae impendet, id. Att. 2, 22, 3: vento impendente, Verg. G. 1, 365: pluviā, id. ib. 4, 191: magnum bellum impendet a Parthis, Cic. Att. 6, 2, 6; cf. Cic. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42: impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula, Vell. 2, 35, 3.— Act.: quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala, Ter. Phorm. 1, 4, 2.!*? Part. pass.: impensus, a, um; poet. for impendens: tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne, Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.: impensum ferrum, Sen. Herc. Oet. 1592.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n21840
No citations.
{
"content": "impendĕo (inp-), ēre, v. n. and (anteclass.) a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo). Lit. Neutr.: arbor in aedes illius impendet, Dig. 43, 26, 1: ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus, Cic. Tusc. 5, 21, 62: poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt, id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.: impendentium montium altitudines, Cic. N. D. 2, 39, 98.— Act.: nec, mare quae impendent, vesco sale saxa peresa, etc., Lucr. 1, 326.— Trop., to hang or hover over a thing, to impend, to be near or imminent, to threaten. Neutr., constr. in aliquem, alicui, or absol. With in aliquem: tantae in te impendent ruinae, Plaut. Ep. 1, 1, 77: licet undique omnes in me terrores impendeant, Cic. Rosc. Am. 11, 31.— With dat.: nunc jam alia cura impendet pectori, Plaut. Ep. 1, 2, 32: omnibus semper aliqui talis terror impendet, Cic. Tusc. 4, 16, 35: poenas impendere iis, a quibus, etc., id. Rep. 3, 11 fin.: quid sibi impenderet, coepit suspicari, id. Clu. 24, 66.— Absol.: nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne, Lucr. 4, 174; 6, 254: quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis? Cic. Mil. 28, 76; cf.: ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus, id. Fam. 4, 14, 1: dum impendere Parthi videbantur, id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ἰλιάς, id. ib. 8, 11, 3: belli magni timor impendet, id. Fam. 2, 11, 1; cf.: ille quidem semper impendebit timor, ne, etc., id. Rep. 2, 28: Ea contentio quae impendet, id. Att. 2, 22, 3: vento impendente, Verg. G. 1, 365: pluviā, id. ib. 4, 191: magnum bellum impendet a Parthis, Cic. Att. 6, 2, 6; cf. Cic. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42: impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula, Vell. 2, 35, 3.— Act.: quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala, Ter. Phorm. 1, 4, 2.!*? Part. pass.: impensus, a, um; poet. for impendens: tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne, Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.: impensum ferrum, Sen. Herc. Oet. 1592.\n",
"key": "impendeo",
"type": "main"
}