Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

ignītŭlus
ignītus
ignĭvăgus
ignĭvŏmus
ignōbĭlis
ignōbĭlĭtas
ignōbĭlĭter
ignōmĭnĭa
ignōmĭnĭātus
ignōmĭnĭōsē
ignōmĭnĭōsus
ignōrābĭlis
ignōrans
ignōranter
ignōrantĭa
ignōrātĭo
ignōro
ignoscens
ignoscentĭa
ignoscĭbĭlis
ignosco
View word page
ignōmĭnĭōsus
ignōmĭnĭōsus, a, um, adj. ignominia, disgraceful, shameful, ignominious (not freq. till after the Aug. per.). Of persons: exsul eras, ignominiosus, branded with public ignominy, Quint. 7, 1, 8: filia, Dig. 48, 5, 24; cf.: quid eos qui huic ignominioso agmini fuere obvii, existimasse putatis, Liv. 2, 38, 4: quibusdam judiciis damnati ignominiosi fiunt, velut furti, vi bonorum raptorum, etc., Gai. Inst. 4, 182.— Hence, subst.: ignōmĭnĭōsus, i, m., a person branded with ignominy, one publicly disgraced: nec concilium inire ignominioso fas, Tac. G. 6; Quint. 3, 6, 75; 77; 7, 5, 3.—In plur.: ignominiosis notas dempsit, Suet. Vit. 8.— Of inanim. and abstr. things: ignominiosissimum caput, Tert. Apol. 15: ignominiosa et flagitiosa dominatio, * Cic. Phil. 3, 14, 34: fuga, Liv. 3, 23, 5: dicta (with immunda), Hor. A. P. 247: missio, disgraceful dismissal (of a soldier), Dig. 49, 16, 3.—Adv.: ignōmĭnĭōsē, ignominiously, disgracefully: pugnare, Eutr. 4, 24; 26.—Comp.: ab hominibus magis nullis ignominiosius eos tractari, quam a vobis, Arn. 4, 147.—Sup.: ignominiosissime fugere, Oros. 7, 7 fin.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
ignōmĭnĭōsus
Headword (normalized):
ignōmĭnĭōsus
Headword (normalized/stripped):
ignominiosus
IDX:
21434
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n21416
Key:
ignominiosus

Data

{'content': 'ignōmĭnĭōsus, a, um, adj. ignominia, disgraceful, shameful, ignominious (not freq. till after the Aug. per.). Of persons: exsul eras, ignominiosus, branded with public ignominy, Quint. 7, 1, 8: filia, Dig. 48, 5, 24; cf.: quid eos qui huic ignominioso agmini fuere obvii, existimasse putatis, Liv. 2, 38, 4: quibusdam judiciis damnati ignominiosi fiunt, velut furti, vi bonorum raptorum, etc., Gai. Inst. 4, 182.— Hence, subst.: ignōmĭnĭōsus, i, m., a person branded with ignominy, one publicly disgraced: nec concilium inire ignominioso fas, Tac. G. 6; Quint. 3, 6, 75; 77; 7, 5, 3.—In plur.: ignominiosis notas dempsit, Suet. Vit. 8.— Of inanim. and abstr. things: ignominiosissimum caput, Tert. Apol. 15: ignominiosa et flagitiosa dominatio, * Cic. Phil. 3, 14, 34: fuga, Liv. 3, 23, 5: dicta (with immunda), Hor. A. P. 247: missio, disgraceful dismissal (of a soldier), Dig. 49, 16, 3.—Adv.: ignōmĭnĭōsē, ignominiously, disgracefully: pugnare, Eutr. 4, 24; 26.—Comp.: ab hominibus magis nullis ignominiosius eos tractari, quam a vobis, Arn. 4, 147.—Sup.: ignominiosissime fugere, Oros. 7, 7 fin.\n', 'key': 'ignominiosus', 'type': 'main'}