hŏnestus, a um, adj. honos, honor, qs. furnished or clothed with honor, full of honor, honorable. Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus: qui me honore honestiorem fecit, Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem; qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc., Cic. Brut. 81, 281: satis honestam honoratamque imaginem fore, Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.: salvi et honesti, id. ib. 11, 2, 2: honestus homo et nobilis, Cic. Mur. 36, 75: cum honesto aliquo homine, id. Fam. 16, 9, 4: amplae et honestae familiae, illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85: bonis parentibus atque honesto loco natus, id. Tusc. 5, 20, 58: cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit, id. Rep. 2, 7: loco natus honesto, Caes. B. G. 5, 45, 2: Polla, Nursiae honesto genere orta, Suet. Vesp. 1: equite Romano in primis honesto et ornato, distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1: eques Romanus, id. ib. 13, 62; cf.: erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris, Caes. B. C. 1, 51, 3: publicani, homines honestissimi atque ornatissimi, Cic. de Imp. Pomp. 7, 17: homo honestissimus, Caes. B. G. 1, 53, 6: milites honestissimi sui generis, id. B. C. 1, 20, 1: virginis honestae vaticinatione, Suet. Galb. 9 et saep.: quia deus auctor culpae honestior erat, Liv. 1, 4, 2: tam grave, tam firmum, tam honestum municipium, Cic. Fam. 13, 4, 2: honestissimus conventus, Quint. 1, 2, 9: ut honestiore judicio conflictere? more honorable, Cic. Quint. 13, 44: dies honestissimus nobis, id. Fam. 1, 2, 2: atque erit illa mihi mortis honesta dies, Prop. 3 (4), 21, 34. honesta paupertas, Vell. 129, 3: omnium honestarum rerum egens, not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before: ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri), Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt. hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth: qui hominem castraverit ... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur, Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.; opp. humiliores, id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.— hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue: nec honesto quicquam honestius, Cic. Fin. 4, 7, 25: rigidi servator honesti (Cato), Luc. 2, 389. Bringing or deserving of honor, honorable, respectable, creditable, worthy, virtuous, decent, proper, becoming. In gen.: ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit, Cic. Att. 8, 11, 1: in convivio moderato atque honesto, id. Mur. 6, 13: aequa et honesta postulatio, id. Rosc. Am. 2, 7: honestum ac probabile nomen, id. Caecin. 25, 71; cf.: ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent, Caes. B. C. 3, 32, 4: causas abeundi quaerat honestas, Lucr. 4, 1181: certatio, Cic. Lael. 9, 32: honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc., id. ib. 13, 47: res, causa (opp. turpis), Auct. Her. 1, 3, 5; cf.: honesta res dividitur in rectum et laudabile, id. 3, 2, 3: hominum honestissimorum testimoniis non credere, Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16: homines honestissimi, id. ib. 17, 49: quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant, Quint. 1, 1, 82: soror, virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58: vita honestissima, Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.: labor, Quint. 12, 7, 10: praecepta, id. 12, 2, 27: testimonia, id. 5, 11, 37: vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent, Cic. Rep. 3, 9: honestum quibusdam rapto vivere, Quint. 3, 7, 24: honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua, Cic. Fam. 13, 14, 2: ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc., id. Lael. 21, 76: honestum et rectum, id. ib. 22, 82: honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari, id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48: si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit ... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere, Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.: honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute, id. Fin. 5, 23, 66; cf.: sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc., id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14: formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides, id. ib. 1, 5, 14: omnis honesti justique disciplina, Quint. 12, 2, 1: honesti praesens imago, id. 12, 1, 28: quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi? Cic. Tusc. 5, 15, 45: de honesto ac bono, Quint. 2, 2, 5: honesta ac turpia, Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46: honestis similia sunt quaedam non honesta, id. Ac. 2, 16, 50: in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium, Quint. 12, 1, 4: de honestis, justis, utilibus quaestiones, id. 3, 6, 41.—Prov.: honesta mors turpi vita potior, Tac. Agr. 33: imponit finem sapiens et rebus honestis, Juv. 6, 444: honestus rumor alterum est patrimonium, Pub. Syr. 217 Rib.— In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.): ille erat honesta facie et liberali, Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21: erat forma praeter ceteras honesta, id. And. 1, 1, 96: facies, Suet. Tib. 68: caput, Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392: asini, Varr. R. R. 2, 6, 2: (equi), Verg. G. 3, 81: ager honestior, Varr. R. R. 1, 4, 2: tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis), Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty: nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent, Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē. (Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare): honeste natus, of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class., (Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously: neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes, Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77: sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero, id. ib. 2, 5, 7: unde Mundior exiret vix libertinus honeste, Hor. S. 2, 7, 12: ut videamur vestiti esse honeste, Varr. L. L. 8, § 31 Müll.: (Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit, Ov. F. 2, 833: (Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet, Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26: valde se honeste gerunt, Cic. Att. 6, 1, 13: honestius hic, quam Q. Pompeius, id. Off. 3, 30, 109: quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime, id. Lael. 16, 57: aliquid recte honesteque dicere, id. Rep. 1, 2: beate et honeste vivere, id. ib. 4, 3: honeste vivere (opp. turpiter), Quint. 5, 10, 24: facere ac dicere (opp. turpiter), id. 11, 1, 14; 10, 5, 13: tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc., Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43: fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus, Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.