Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

hispĭdus
Hispo
Hispulla
Hister
hister
histon
histŏrĭa
histŏrĭālis
histŏrĭcē
histŏrĭcē
histŏrĭcus
histŏrĭŏgrăphus
Histri (less correctly
histrĭcŭlus
histrĭcus
histrio
histrĭōnālis
histrĭōnĭa
histrĭōnĭcus
histrix
hĭulcē
View word page
histŏrĭcus
histŏrĭcus, a, um, adj., = ἱστορικός, of or belonging to history, historical. Adj.: earum rerum historiam non tam historico quam oratorio genere perscripsit, Cic. Brut. 83, 286; cf. Plin. Ep. 7, 9, 8: sermo, Cic. Or. 36, 124: fides, Ov. Am. 3, 12, 42: nitor, Quint. 10, 1, 33: prosopopœïae, id. 3, 8, 53: lingua, Sen. Q. N. 1, 13 fin.: homines litterati et historici, versed in history, Cic. Mur. 7, 16: fides, credibility, Aug. Civ. Dei, 15, 9; id. Ep. 143, 12; Vop. Aur. 35.— Subst.: histŏrĭcus, i, m., one versed in history or who makes historical researches; a writer of history, historian: oratores et philosophi et poëtae et historici, Cic. Top. 20, 78; Quint. 1, 6, 2; 11; 2, 4, 9; 10, 2, 21; 12, 11, 17 et saep.: Pelopidas, magis historicis quam vulgo notus, Nep. Pelop. 1, 1: quis dabit historico, quantum daret acta legenti? Juv. 7, 104.—Adv.: histŏrĭcē, historically: descriptiones locorum non historice tantum, sed prope poëtice prosequi fas est, Plin. Ep. 2, 5, 5; Hier. Galat. 10, 9, 10.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
histŏrĭcus
Headword (normalized):
histŏrĭcus
Headword (normalized/stripped):
historicus
IDX:
20831
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n20813
Key:
historicus

Data

{'content': 'histŏrĭcus, a, um, adj., = ἱστορικός, of or belonging to history, historical. Adj.: earum rerum historiam non tam historico quam oratorio genere perscripsit, Cic. Brut. 83, 286; cf. Plin. Ep. 7, 9, 8: sermo, Cic. Or. 36, 124: fides, Ov. Am. 3, 12, 42: nitor, Quint. 10, 1, 33: prosopopœïae, id. 3, 8, 53: lingua, Sen. Q. N. 1, 13 fin.: homines litterati et historici, versed in history, Cic. Mur. 7, 16: fides, credibility, Aug. Civ. Dei, 15, 9; id. Ep. 143, 12; Vop. Aur. 35.— Subst.: histŏrĭcus, i, m., one versed in history or who makes historical researches; a writer of history, historian: oratores et philosophi et poëtae et historici, Cic. Top. 20, 78; Quint. 1, 6, 2; 11; 2, 4, 9; 10, 2, 21; 12, 11, 17 et saep.: Pelopidas, magis historicis quam vulgo notus, Nep. Pelop. 1, 1: quis dabit historico, quantum daret acta legenti? Juv. 7, 104.—Adv.: histŏrĭcē, historically: descriptiones locorum non historice tantum, sed prope poëtice prosequi fas est, Plin. Ep. 2, 5, 5; Hier. Galat. 10, 9, 10.\n', 'key': 'historicus', 'type': 'greek'}