hinnĭo
hinnĭo, īre (perf. hinnisset, Val. Max. 7, 3, ext. 2), v. n., to neigh, whinny: ut si finias equum, genus est animal, species mortale, differentia irrationale (nam et homo mortale erat), proprium hinniens, Quint. 7, 3, 3; Lucr. 5, 1077; Quint. 1, 5 fin.: hinnientium dulcedines, i. e. of horses, Laev. ap. App. Mag. p. 294.—Poet., of the centaur Chiron, Sid. Carm. 14, 29.—Hence, * hinnĭenter, adv., with neighing: hinnibunde pro hinnienter, Non. 122, 13.
No short def.
Headword (normalized):
hinnĭo
Headword (normalized/stripped):
hinnio
Intro Text:
hinnĭo, īre (perf. hinnisset, Val. Max. 7, 3, ext. 2), v. n., to neigh, whinny: ut si finias equum, genus est animal, species mortale, differentia irrationale (nam et homo mortale erat), proprium hinniens, Quint. 7, 3, 3; Lucr. 5, 1077; Quint. 1, 5 fin.: hinnientium dulcedines, i. e. of horses, Laev. ap. App. Mag. p. 294.—Poet., of the centaur Chiron, Sid. Carm. 14, 29.—Hence, * hinnĭenter, adv., with neighing: hinnibunde pro hinnienter, Non. 122, 13.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n20702
No citations.
{
"content": "hinnĭo, īre (perf. hinnisset, Val. Max. 7, 3, ext. 2), v. n., to neigh, whinny: ut si finias equum, genus est animal, species mortale, differentia irrationale (nam et homo mortale erat), proprium hinniens, Quint. 7, 3, 3; Lucr. 5, 1077; Quint. 1, 5 fin.: hinnientium dulcedines, i. e. of horses, Laev. ap. App. Mag. p. 294.—Poet., of the centaur Chiron, Sid. Carm. 14, 29.—Hence, * hinnĭenter, adv., with neighing: hinnibunde pro hinnienter, Non. 122, 13.\n",
"key": "hinnio",
"type": "main"
}