Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

hexaptōta
Hexăpўlon
hexas
hexastĭchus
hexastўlos
hexēcontălĭthos
hexēris
hĭantĭa
hĭasco
hĭaspis
hĭātus
Hĭber
Hĭbēres (less correctly
hīberna
hībernācŭlum
hībernālis
Hĭbernĭa
hīberno
hībernus
Hĭbērus
hĭbiscum (also
View word page
hĭātus
hĭātus, ūs, m. id., an opening, aperture, cleft (class. in sing. and plur.; cf. rima, rictus). Lit.: animalia cibum partim oris hiatu et dentibus ipsis capessunt, partim unguium tenacitate arripiunt, Cic. N. D. 2, 47, 122: oris, Suet. Claud. 27; Verg. A. 11, 680.—Without oris: ne immodicus hiatus rictum distendat, Quint. 1, 11, 9: extremus exspirantis, id. 6, 2, 31: Nemeaeus magnus hiatus Ille leonis, Lucr. 5, 24; cf.: quinquaginta atris immanis hiatibus Hydra, i. e. open mouths, Verg. A. 6, 576; Ov. M. 7, 557; 11, 61; Val. Fl. 1, 34: personae pallentis hiatus, Juv. 3, 175: magno sublimis pardus hiatu, id. 11, 123; Plin. 28, 4, 7, § 38; cf. of Boreas: imbres, sicco quos asper hiatu Persolidat Boreas, with a dry throat, dry breath, Stat. Th. 1, 352: repentini terrarum hiatus, Cic. N. D. 2, 5, 14: hauriri urbes terrae hiatibus, Plin. 36, 15, 24, § 119; cf.: qui (Gyges) descendit in illum hiatum, Cic. Off. 3, 9, 38: neu distracta (Natura) suum late dispandat hiatum, Lucr. 6, 599: quantum caeli patet altus hiatus, id. 4, 418; cf. id. 5, 375: fit et caeli ipsius hiatus, quod vocant chasma, Plin. 2, 26, 26, § 96: corticis bipedalis hiatus, id. 16, 12, 23, § 57: hiatus patuli fontis, i. e. basin, Ov. M. 3, 162: specus est tenebroso caecus hiatu, aperture, id. ib. 7, 409: veteris rimae cum texit hiatum, Juv. 3, 195.—Poet.: quid dignum tanto feret hic promissor hiatu? i. e. of such pompous language, high-flown style, Hor. A. P. 138; cf. Juv. 6, 636.— Trop. In gen., an eager desire, longing (so used by Tac.): libidine sanguinis et hiatu praemiorum, Tac. H. 4, 42.— In partic., in gram., a hiatus: habet enim ille tamquam hiatus concursu vocalium molle quiddam et quod indicet non ingratam negligentiam, Cic. Or. 23, 77; Quint. 9, 4, 33: (Catullus) amans hiatus illius Homerici suavitatem, ebriosa dixit propter insequentis a litterae (verbi acinae) concentum, Gell. 7, 20, 6.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
hĭātus
Headword (normalized):
hĭātus
Headword (normalized/stripped):
hiatus
IDX:
20645
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n20628
Key:
hiatus

Data

{'content': 'hĭātus, ūs, m. id., an opening, aperture, cleft (class. in sing. and plur.; cf. rima, rictus). Lit.: animalia cibum partim oris hiatu et dentibus ipsis capessunt, partim unguium tenacitate arripiunt, Cic. N. D. 2, 47, 122: oris, Suet. Claud. 27; Verg. A. 11, 680.—Without oris: ne immodicus hiatus rictum distendat, Quint. 1, 11, 9: extremus exspirantis, id. 6, 2, 31: Nemeaeus magnus hiatus Ille leonis, Lucr. 5, 24; cf.: quinquaginta atris immanis hiatibus Hydra, i. e. open mouths, Verg. A. 6, 576; Ov. M. 7, 557; 11, 61; Val. Fl. 1, 34: personae pallentis hiatus, Juv. 3, 175: magno sublimis pardus hiatu, id. 11, 123; Plin. 28, 4, 7, § 38; cf. of Boreas: imbres, sicco quos asper hiatu Persolidat Boreas, with a dry throat, dry breath, Stat. Th. 1, 352: repentini terrarum hiatus, Cic. N. D. 2, 5, 14: hauriri urbes terrae hiatibus, Plin. 36, 15, 24, § 119; cf.: qui (Gyges) descendit in illum hiatum, Cic. Off. 3, 9, 38: neu distracta (Natura) suum late dispandat hiatum, Lucr. 6, 599: quantum caeli patet altus hiatus, id. 4, 418; cf. id. 5, 375: fit et caeli ipsius hiatus, quod vocant chasma, Plin. 2, 26, 26, § 96: corticis bipedalis hiatus, id. 16, 12, 23, § 57: hiatus patuli fontis, i. e. basin, Ov. M. 3, 162: specus est tenebroso caecus hiatu, aperture, id. ib. 7, 409: veteris rimae cum texit hiatum, Juv. 3, 195.—Poet.: quid dignum tanto feret hic promissor hiatu? i. e. of such pompous language, high-flown style, Hor. A. P. 138; cf. Juv. 6, 636.— Trop. In gen., an eager desire, longing (so used by Tac.): libidine sanguinis et hiatu praemiorum, Tac. H. 4, 42.— In partic., in gram., a hiatus: habet enim ille tamquam hiatus concursu vocalium molle quiddam et quod indicet non ingratam negligentiam, Cic. Or. 23, 77; Quint. 9, 4, 33: (Catullus) amans hiatus illius Homerici suavitatem, ebriosa dixit propter insequentis a litterae (verbi acinae) concentum, Gell. 7, 20, 6.\n', 'key': 'hiatus', 'type': 'main'}