altercātor
altercātor, ōris, m. altercor, an orator who strives to conquer his antagonist by interrogatories, a disputant (cf. altercatio, II.): bonus altercator vitio iracundiae careat, Quint. 6, 4, 10; so id. 6, 4, 15; Front. Ver. Imper. 1.
No short def.
Headword (normalized):
altercātor
Headword (normalized/stripped):
altercator
Intro Text:
altercātor, ōris, m. altercor, an orator who strives to conquer his antagonist by interrogatories, a disputant (cf. altercatio, II.): bonus altercator vitio iracundiae careat, Quint. 6, 4, 10; so id. 6, 4, 15; Front. Ver. Imper. 1.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n2018
No citations.
{
"content": "altercātor, ōris, m. altercor, an orator who strives to conquer his antagonist by interrogatories, a disputant (cf. altercatio, II.): bonus altercator vitio iracundiae careat, Quint. 6, 4, 10; so id. 6, 4, 15; Front. Ver. Imper. 1.\n",
"key": "altercator",
"type": "main"
}