haesĭtātĭo
haesĭtātĭo, ōnis, f. id., a hesitating (rare but good prose). Of speech, a stammering: qui timor! quae dubitatio! quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de Or. 2, 50, 202: deformis, Quint. 11, 2, 48.— Mental uncertainty, irresolution, perplexity, embarrassment, hesitation (rare but class.): si facile inveneris quid dicas, noli ignoscere haesitationi meae, Cic. Fam. 3, 12, 2: non mediocris haesitatio est, hinc justitiae proposita imagine, inde pietatis, Quint. 12, 1, 40; 11, 2, 48: haesitationem attulit tempus et locus, Tac. H. 1, 39; Sen. Vit. Beat. 8, 5; Plin. Ep. 6, 27, 1.
No short def.
Headword (normalized):
haesĭtātĭo
Headword (normalized/stripped):
haesitatio
Intro Text:
haesĭtātĭo, ōnis, f. id., a hesitating (rare but good prose). Of speech, a stammering: qui timor! quae dubitatio! quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de Or. 2, 50, 202: deformis, Quint. 11, 2, 48.— Mental uncertainty, irresolution, perplexity, embarrassment, hesitation (rare but class.): si facile inveneris quid dicas, noli ignoscere haesitationi meae, Cic. Fam. 3, 12, 2: non mediocris haesitatio est, hinc justitiae proposita imagine, inde pietatis, Quint. 12, 1, 40; 11, 2, 48: haesitationem attulit tempus et locus, Tac. H. 1, 39; Sen. Vit. Beat. 8, 5; Plin. Ep. 6, 27, 1.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n20139
No citations.
{
"content": "haesĭtātĭo, ōnis, f. id., a hesitating (rare but good prose). Of speech, a stammering: qui timor! quae dubitatio! quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de Or. 2, 50, 202: deformis, Quint. 11, 2, 48.— Mental uncertainty, irresolution, perplexity, embarrassment, hesitation (rare but class.): si facile inveneris quid dicas, noli ignoscere haesitationi meae, Cic. Fam. 3, 12, 2: non mediocris haesitatio est, hinc justitiae proposita imagine, inde pietatis, Quint. 12, 1, 40; 11, 2, 48: haesitationem attulit tempus et locus, Tac. H. 1, 39; Sen. Vit. Beat. 8, 5; Plin. Ep. 6, 27, 1.\n",
"key": "haesitatio",
"type": "main"
}