Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

gurgustĭŏlum
gurgustĭum
gustābĭlis
gustātĭo
gustātor
gustātōrĭum
gustātus
gusto
gustŭlum
gustum
gustus
gutta
Gutta
guttātim
guttātus
guttŭla
guttur
gutturnium
guttŭrōsus
gutus (less correctly
Gўăros
View word page
gustus
gustus, ūs, m. kindred with Sanscr. ǵush, to be fond of; Gr. γεύω, γεύομαι, γεῦσις, taste, a tasting of food, a partaking slightly or eating a little of any thing (mostly post-Aug.; not in Cic.; cf.: gustatus, sapor). Lit. In gen.: minister inferre epulas et explorare gustu solitus, Tac. A. 12, 66: explorare aliquid gustu, Col. 1, 8, 18; 2, 2, 20; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114: gustu libata potio, Tac. A. 13, 16: cum ille ad primum gustum concidisset, Suet. Ner. 33: sine crebro salis gustu, Plin. 31, 6, 32, § 61.— In partic. A light dish at the beginning of a Roman meal, an antepast, whet, relish, = gustatio, Mart. 11, 31, 4; 11, 52, 12: gustus elementa per omnia quaerunt, Juv. 11, 14.—Also in a neutr. form: gustum versatile sic facies, Apic. 4, 5, § 181 sqq.— A draught of water: profer ex illa amphora gustum, Petr. 77 fin.— Transf., taste, flavor, = sapor (post-Aug.): attrahatur spiritu is sucus, donec in ore gustus ejus sentiatur, Cels. 6, 8, 6; Col. 3, 2, 24; Plin. 14, 1, 3, § 12; 26, 8, 50, § 82; 27, 12, 96, § 121 sq.— Trop. (post-Aug.). (Acc. to I. 2. a.) A foretaste, specimen: ad hunc gustum totum librum repromitto, Plin. Ep. 4, 27, 5: expetens versificationis nostrae gustum, Col. 11, 1, 2: gustum tibi dare volui, Sen. Ep. 114, 18.— (Acc. to I. B.) Taste: urbanitas significat sermonem praeferentem in verbis et sono et usu proprium quendam gustum urbis, Quint. 6, 3, 17.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
gustus
Headword (normalized):
gustus
Headword (normalized/stripped):
gustus
IDX:
20054
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n20037
Key:
gustus

Data

{'content': 'gustus, ūs, m. kindred with Sanscr. ǵush, to be fond of; Gr. γεύω, γεύομαι, γεῦσις, taste, a tasting of food, a partaking slightly or eating a little of any thing (mostly post-Aug.; not in Cic.; cf.: gustatus, sapor). Lit. In gen.: minister inferre epulas et explorare gustu solitus, Tac. A. 12, 66: explorare aliquid gustu, Col. 1, 8, 18; 2, 2, 20; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114: gustu libata potio, Tac. A. 13, 16: cum ille ad primum gustum concidisset, Suet. Ner. 33: sine crebro salis gustu, Plin. 31, 6, 32, § 61.— In partic. A light dish at the beginning of a Roman meal, an antepast, whet, relish, = gustatio, Mart. 11, 31, 4; 11, 52, 12: gustus elementa per omnia quaerunt, Juv. 11, 14.—Also in a neutr. form: gustum versatile sic facies, Apic. 4, 5, § 181 sqq.— A draught of water: profer ex illa amphora gustum, Petr. 77 fin.— Transf., taste, flavor, = sapor (post-Aug.): attrahatur spiritu is sucus, donec in ore gustus ejus sentiatur, Cels. 6, 8, 6; Col. 3, 2, 24; Plin. 14, 1, 3, § 12; 26, 8, 50, § 82; 27, 12, 96, § 121 sq.— Trop. (post-Aug.). (Acc. to I. 2. a.) A foretaste, specimen: ad hunc gustum totum librum repromitto, Plin. Ep. 4, 27, 5: expetens versificationis nostrae gustum, Col. 11, 1, 2: gustum tibi dare volui, Sen. Ep. 114, 18.— (Acc. to I. B.) Taste: urbanitas significat sermonem praeferentem in verbis et sono et usu proprium quendam gustum urbis, Quint. 6, 3, 17.\n', 'key': 'gustus', 'type': 'main'}