gustātus
gustātus, ūs id.; a tasting of food; hence. The taste, as one of the five senses: gustatus, qui sentire eorum, quibus vescimur, genera debet, Cic. N. D. 2, 56, 141; id. de Or. 3, 25, 99: existimaverim omnibus (animalibus) sensum et gustatus esse, Plin. 10, 71, 91, § 196.— The taste, flavor of any thing. Lit.: varietas pomorum eorumque jucundus non gustatus solum, sed odoratus etiam et aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158: (uva) primo est peracerba gustatu, id. de Sen. 15, 53.— Trop.: libidinosi verae laudis gustatum non habent, Cic. Phil. 2, 45, 115.