grĕmĭum, ii, n. Sanscr. garbh-as, child; cf. germen, the lap, bosom (freq. and class.; cf. sinus). Lit.: in gremium imbrem aureum (mittere), Ter. Eun. 3, 5, 37: (Juppiter) puer lactens Fortunae in gremio sedens, mammam appetens, Cic. Div. 2, 41, 86; id. Brut. 58, 211; id. Leg. 2, 25, 63; Cat. 45, 2; Verg. A. 11, 744 al.—Poet.: quiipse sui gnati minxerit in gremium, i. e. has dishonored his son's wife, Cat. 67, 30.— Transf.: terra gremio mollito et subacto semen sparsum excipit, Cic. de Sen. 15, 51: Aetolia medio fere Graeciae gremio continetur, i. e. in the heart, centre, id. Pis. 37, 91: in gremio Thebes, Sil. 3, 678: e gremio Capuae, id. 12, 204; cf.: Padus gremio Vesuli montis profluens, from the bowels, Plin. 3, 16, 20, § 117: molarum, Verg. M. 23: fluminis, Sil. 8, 192: excusso in mediam curiam togae gremio, Flor. 2, 6, 7: haec sunt, o carnifex, in gremio sepulta consulatus tui, Cic. Pis. 5, 11: abstrahi e sinu gremioque patriae, id. Cael. 24, 59: in fratris gremio, id. Clu. 5, 13: quaecumque mihi fortuna fidesque est, In vestris pono gremiis, Verg. A. 9, 261: fingamus igitur Alexandrum dari nobis impositum gremio, i. e. under our guidance, Quint. 1, 1, 24; 1, 2, 1; 2, 4, 15; 2, 5, 5: quis gremio Enceladi affert quantum meruit labor? Juv. 7, 215.