grandĭlŏquus
grandĭlŏquus, i, m. grandis-loquor, speaking grandly or loftily: et grandiloqui, ut ita dicam, fuerunt cum ampla et sententiarum gravitate et majestate verborum, Cic. Or. 5, 20; cf. Quint. 10, 1, 66: stilus, Serv. Verg. Vit.—In a bad sense, grandiloquent: isti grandiloqui (i. e. Stoici), boasters, Cic. Tusc. 5, 31, 89.
No short def.
Headword (normalized):
grandĭlŏquus
Headword (normalized/stripped):
grandiloquus
Intro Text:
grandĭlŏquus, i, m. grandis-loquor, speaking grandly or loftily: et grandiloqui, ut ita dicam, fuerunt cum ampla et sententiarum gravitate et majestate verborum, Cic. Or. 5, 20; cf. Quint. 10, 1, 66: stilus, Serv. Verg. Vit.—In a bad sense, grandiloquent: isti grandiloqui (i. e. Stoici), boasters, Cic. Tusc. 5, 31, 89.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n19860
No citations.
{
"content": "grandĭlŏquus, i, m. grandis-loquor, speaking grandly or loftily: et grandiloqui, ut ita dicam, fuerunt cum ampla et sententiarum gravitate et majestate verborum, Cic. Or. 5, 20; cf. Quint. 10, 1, 66: stilus, Serv. Verg. Vit.—In a bad sense, grandiloquent: isti grandiloqui (i. e. Stoici), boasters, Cic. Tusc. 5, 31, 89.\n",
"key": "grandiloquus",
"type": "main"
}