glōrĭor, ātus, 1, v. dep. a. and n. id., to glory, boast, vaunt, to brag of any thing, pride one's self on any thing (class.); constr. with acc., or an object- or relative-clause, with abl., de, in aliqua re, or absol. With acc. of pron. (cognate acc.): vellem equidem idem posse gloriari quod Cyrus, Cic. de Sen. 10, 32: ut de me ipso aliquid more senum glorier, id. ib. 23, 82: in eum haec gloriantem impetum facit, Liv. 1, 12, 9.—With direct object (post-class. and rare; cf. Weissenb. ad Liv. 27, 17, 10; Krebs, Antibarb. p. 502): rem ineptam, Vop. Procul. 12, 8: victorem Pacorum. Just. 42, 4, 11.— Hence also in the gerundive: beata vita glorianda et praedicanda et prae se ferenda est, Cic. Tusc. 5, 17, 50; cf.: est in aliqua vita praedicabile aliquid et gloriandum ac prae se ferendum, ib. § 49.— With an object- or relative-clause: gloriare evenisse ex sententia? Ter. Heaut. 4, 5, 18: is mihi etiam gloriabitur, se omnes magistratus sine repulsa assecutum? Cic. Pis. 1, 2: omnes provincias se peragrasse, id. de Or. 2, 64, 258: in eo multum gloriari, se, etc., id. Rep. 1, 6: seque alterum fore Sullam, inter suos gloriatur, Caes. B. C. 1, 4, 3: se tenebras offudisse judicibus gloriatus est, Quint. 2, 17, 21; Hor. Epod. 11, 23.—With a rel.clause: gloriatus est expergefactae somno Caesoniae, quantum egisset, dum ca meridiaret, Suet. Calig. 38.— With abl.: nominibus veterum gloriantur, Cic. Or. 50, 169: quibus rebus gloriemini in vobis, id. Lig. 7, 20: quod sua victoria tam insolenter gloriarentur, Caes. B. G. 1, 14, 4: hic etiam gloriatus sit occiso malo cive, Quint. 3, 6, 93; 11, 2, 22: ut nulla re magis gloriarentur quam decepto per indutias rege, Liv. 42, 47, 1.— With abl. and clause: secundis rebus nostris, duos consules ab nobis sub jugum missos, Liv. 23, 42, 7.— With two ablat.: socero illo, in him as father-in-law, Ov. M. 6, 176.—(ε) With de: de tuis divitiis intolerantissime gloriaris, Cic. Vat. 12, 29: de misera vita gloriari, id. Fin. 3, 8, 28: de M. Catone, de Ti. Corunciano, etc., id. Planc. 8, 20.—(ζ) With in: non pudet philosophum in eo gloriari, quod, etc., Cic. Tusc. 1, 21, 48: nobis quoque licet in hoc quodammodo gloriari (shortly before with an object-clause), id. Off. 2, 17, 59: in virtute recte gloriamur, id. N. D. 3, 36, 87.—(η) With adversus: sed ne adversus te quidem ego gloriabor, Liv. 22, 39, 16.— (θ) Absol.: licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem et hereditas hujus gloriae pertinet, Cic. Off. 1, 22, 78: tu ipse mihi gloriari videbare, id. Fin. 2, 16, 51: ut jure quisquam glorietur, id. ib. 4, 18, 50: dicitur eo tempore glorians apud suos Pompeius dixisse, etc., Caes. B. C. 3, 45, 6: defendendi haec causa, non gloriandi loquor, Cic. Cael. 19, 45: ait ipse de se, nec mentitur in gloriando, id. Brut. 18, 71: (Domitia) haud negatura immo etiam gloriatura, Suet. Tit. 10 fin.—P. a.: glōriātus, a, um, boastful; comp.: gloriatior, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 16.—Adv.: glōrian-ter, exultingly (late Lat.): duci ad carcerem, Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. 4.