al-lĭcĭo (
al-lĭcĭo (adl-), lexi, lectum, 3 (acc. to Charis. 217, and Diom. 364 P., also adliceo, ēre, perf. allicui, Piso ap. Prisc. 877 P., and Hyg. Astr. 2, 7), v. a. lacio. Lit., to draw to one's self, to attract (in Cic. freq., elsewhere rare; never in Ter., Hor., or Juv.): Si magnetem lapidem dicam, qui ferrum ad se adliciat et attrahat, Cic. Div. 1, 39, 86.— Trop.: rex sum, si ego illum hodie hominem ad me adlexero, * Plaut. Poen. 3, 3, 58: adlicit aurīs, * Lucr. 6, 183 (Lachm. here reads adficit): adlicere ad misericordiam, Cic. Imp. Pomp. 9, 24: nostris officiis benevolentiam, Cic. Verr. 2, 5, 71, § 182; so id. Mur. 35, 74; id. Planc. 4, 11: adlicere hominum mentes dicendo, id. Orat. 1, 8, 30: quae adliciant animum, * Vulg. Deut. 17, 17; Cic. Off. 2, 14, 48; id. Tusc. 1, 3, 6; id. Div. 1, 39, 86; id. Lael. 8, 28; id. Fam. 1, 9; 2, 15 al.: adliciunt somnos tempus motusque merumque, Ov. F. 6, 681: comibus est oculis adliciendus amor, id. A. A. 3, 510: gelidas nocturno frigore pestes, Luc. 9, 844: Gallias, Tac. H. 1, 61; 2, 5.
No short def.
Headword (normalized):
al-lĭcĭo (
Headword (normalized/stripped):
al-licio (
Intro Text:
al-lĭcĭo (adl-), lexi, lectum, 3 (acc. to Charis. 217, and Diom. 364 P., also adliceo, ēre, perf. allicui, Piso ap. Prisc. 877 P., and Hyg. Astr. 2, 7), v. a. lacio. Lit., to draw to one's self, to attract (in Cic. freq., elsewhere rare; never in Ter., Hor., or Juv.): Si magnetem lapidem dicam, qui ferrum ad se adliciat et attrahat, Cic. Div. 1, 39, 86.— Trop.: rex sum, si ego illum hodie hominem ad me adlexero, * Plaut. Poen. 3, 3, 58: adlicit aurīs, * Lucr. 6, 183 (Lachm. here reads adficit): adlicere ad misericordiam, Cic. Imp. Pomp. 9, 24: nostris officiis benevolentiam, Cic. Verr. 2, 5, 71, § 182; so id. Mur. 35, 74; id. Planc. 4, 11: adlicere hominum mentes dicendo, id. Orat. 1, 8, 30: quae adliciant animum, * Vulg. Deut. 17, 17; Cic. Off. 2, 14, 48; id. Tusc. 1, 3, 6; id. Div. 1, 39, 86; id. Lael. 8, 28; id. Fam. 1, 9; 2, 15 al.: adliciunt somnos tempus motusque merumque, Ov. F. 6, 681: comibus est oculis adliciendus amor, id. A. A. 3, 510: gelidas nocturno frigore pestes, Luc. 9, 844: Gallias, Tac. H. 1, 61; 2, 5.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n1939
No citations.
{
"content": "al-lĭcĭo (adl-), lexi, lectum, 3 (acc. to Charis. 217, and Diom. 364 P., also adliceo, ēre, perf. allicui, Piso ap. Prisc. 877 P., and Hyg. Astr. 2, 7), v. a. lacio. Lit., to draw to one's self, to attract (in Cic. freq., elsewhere rare; never in Ter., Hor., or Juv.): Si magnetem lapidem dicam, qui ferrum ad se adliciat et attrahat, Cic. Div. 1, 39, 86.— Trop.: rex sum, si ego illum hodie hominem ad me adlexero, * Plaut. Poen. 3, 3, 58: adlicit aurīs, * Lucr. 6, 183 (Lachm. here reads adficit): adlicere ad misericordiam, Cic. Imp. Pomp. 9, 24: nostris officiis benevolentiam, Cic. Verr. 2, 5, 71, § 182; so id. Mur. 35, 74; id. Planc. 4, 11: adlicere hominum mentes dicendo, id. Orat. 1, 8, 30: quae adliciant animum, * Vulg. Deut. 17, 17; Cic. Off. 2, 14, 48; id. Tusc. 1, 3, 6; id. Div. 1, 39, 86; id. Lael. 8, 28; id. Fam. 1, 9; 2, 15 al.: adliciunt somnos tempus motusque merumque, Ov. F. 6, 681: comibus est oculis adliciendus amor, id. A. A. 3, 510: gelidas nocturno frigore pestes, Luc. 9, 844: Gallias, Tac. H. 1, 61; 2, 5.\n",
"key": "allicio",
"type": "main"
}