gannĭo
            
          
          gannĭo, īre, v. n., to yelp, bark.  Lit.: gannire cum sit proprie canum, Varro asinos rudere, canes gannire, pullos pipare dixit, Non. 450, 11: nictit canis in odorandis ferarum vestigiis leviter ganniens, Paul. ex Fest. s. v. nictit, p. 177 Müll.; cf. also † gannitio.—Of foxes, Auct. Carm. Phil. 59; Hier. Vit. Hilar. med.— Transf., of persons.  To snarl, growl, grumble (poet.): gannit odiosus omni totae familiae, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, § 103 Müll.: quid ille gannit? quid vult? Ter. Ad. 4, 2, 17; Cat. 83, 4; Afran. ap. Non. 450, 11; Juv. 6, 64.— In   gen., to talk loud, to gabble, chatter: sic nobis gannientibus, App. M. 3, p. 138.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            gannĭo
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            gannio
           
          
            Intro Text:
            gannĭo, īre, v. n., to yelp, bark.  Lit.: gannire cum sit proprie canum, Varro asinos rudere, canes gannire, pullos pipare dixit, Non. 450, 11: nictit canis in odorandis ferarum vestigiis leviter ganniens, Paul. ex Fest. s. v. nictit, p. 177 Müll.; cf. also † gannitio.—Of foxes, Auct. Carm. Phil. 59; Hier. Vit. Hilar. med.— Transf., of persons.  To snarl, growl, grumble (poet.): gannit odiosus omni totae familiae, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, § 103 Müll.: quid ille gannit? quid vult? Ter. Ad. 4, 2, 17; Cat. 83, 4; Afran. ap. Non. 450, 11; Juv. 6, 64.— In   gen., to talk loud, to gabble, chatter: sic nobis gannientibus, App. M. 3, p. 138.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n19294
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "gannĭo, īre, v. n., to yelp, bark.  Lit.: gannire cum sit proprie canum, Varro asinos rudere, canes gannire, pullos pipare dixit, Non. 450, 11: nictit canis in odorandis ferarum vestigiis leviter ganniens, Paul. ex Fest. s. v. nictit, p. 177 Müll.; cf. also † gannitio.—Of foxes, Auct. Carm. Phil. 59; Hier. Vit. Hilar. med.— Transf., of persons.  To snarl, growl, grumble (poet.): gannit odiosus omni totae familiae, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, § 103 Müll.: quid ille gannit? quid vult? Ter. Ad. 4, 2, 17; Cat. 83, 4; Afran. ap. Non. 450, 11; Juv. 6, 64.— In   gen., to talk loud, to gabble, chatter: sic nobis gannientibus, App. M. 3, p. 138.\n",
  "key": "gannio",
  "type": "main"
}