fultūra
fultūra, ae, f. id., a prop, stay, support (perh. not ante-Aug.). Lit.: fundamenta pro fultura et substructione fungentur, Col. 1, 5, 9.—In plur.: Vitr. 10, 22 fin.— Transf., a strengthening, refreshing (cf. fulcio, I. B.): deficient inopem venae te, ni cibus atque Ingens accedit stomacho fultura ruenti, Hor. S. 2, 3, 154: cujus (corporis) fulturis animus sustinetur, Plin. Ep. 1, 9, 4.