ălĭūta
ălĭūta, adv. (orig. acc. plur. of aliutum, a lengthened form for aliud; like actutum, astutus, etc.; cf. Sanscr. anyathā, aliter), in another manner, otherwise: aliuta antiqui dicebant pro aliter .... Hinc est aliud in legibus Numae Pompilii: SEI. QVIS. ALIVTA. FAXIT., Paul. ex Fest. p. 6 Müll. (ad Plaut. Rud. prol. 10, v. Fleck.).
No short def.
Headword (normalized):
ălĭūta
Headword (normalized/stripped):
aliuta
Intro Text:
ălĭūta, adv. (orig. acc. plur. of aliutum, a lengthened form for aliud; like actutum, astutus, etc.; cf. Sanscr. anyathā, aliter), in another manner, otherwise: aliuta antiqui dicebant pro aliter .... Hinc est aliud in legibus Numae Pompilii: SEI. QVIS. ALIVTA. FAXIT., Paul. ex Fest. p. 6 Müll. (ad Plaut. Rud. prol. 10, v. Fleck.).
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n1899
No citations.
{
"content": "ălĭūta, adv. (orig. acc. plur. of aliutum, a lengthened form for aliud; like actutum, astutus, etc.; cf. Sanscr. anyathā, aliter), in another manner, otherwise: aliuta antiqui dicebant pro aliter .... Hinc est aliud in legibus Numae Pompilii: SEI. QVIS. ALIVTA. FAXIT., Paul. ex Fest. p. 6 Müll. (ad Plaut. Rud. prol. 10, v. Fleck.).\n",
"key": "aliuta",
"type": "main"
}