fructŭōsus, a, um, adj. fructus, 2., abounding in fruit, fruitful, productive; profitable, advantageous (very freq. and class.; syn.: fertilis, frugifer). Lit.: ager quamvis fertilis sine cultura fructuosus esse non potest, Cic. Tusc. 2, 5, 13; cf.: ager optimus et fructuosissimus Corinthius, id. Agr. 1, 2, 5: fundus, id. Rosc. Com. 12, 34: praedia tam pulchra, tam fructuosa, id. Rosc. Am. 15, 43: locus opportunissimus ac fructuosissimus, Caes. B. G. 1, 30, 3: fructuosissimae insulae, Cic. Agr. 2, 32, 87: palmites, Col. 5, 5, 13: erat ei pecuaria res ampla et rustica sane bene culta et fructuosa, Cic. Quint. 3, 12; cf. arationes, id. Phil. 2, 39, 101; Varr. R. R. 1, 65.— Trop.: cum tota philosophia frugifera et fructuosa, nec ulla pars ejus inculta ac deserta sit, Cic. Off. 3, 2, 5: plerique neque in rebus humanis quicquam bonum norunt nisi quod fructuosum sit, etc., id. Lael. 21, 79: virtutes generi hominum fructuosae, id. de Or. 2, 84, 344: virtus aliis, id. ib. 2, 85, 346: est non modo liberale paulum nonnumquam de suo jure decedere sed interdum etiam fructuosum, id. Off. 2, 18, 64: M. Caelius se esse hominem frugi vult probare, non quia abstinens sit, sed quia utilis multis, id est fructuosus, unde sic dicta frugalitas, Quint. 1, 6, 29: fructuosior dos, opp. deterior, Ulp. Fragm. 6, 16; 17.—Hence, adv.: fructŭ-ōse, profitably, advantageously (late Lat.): hoc nec dici brevius nec agi fructuosius potest, Aug. Ep. 77.