Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

flammo
flammōsus
flammŭla
Flamomenses
flātĭlis
flāto
flātor
flātūra
flātūrālis
flātūrārĭus
flātus
flāvĕo
flāvesco
Flāvĭālis
Flāvĭānus
flāvĭcŏmans
flāvĭcŏmus
flāvĭdus
Flāvīna
flavissae
Flāvĭus
View word page
flātus
flātus, ūs, m. flo, a blowing, breathing, snorting (mostly poet.; syn.: flamen, flabra, ventus, aura). Lit.: nondum spissa nimis complere sedilia flatu (sc. tibiae), Hor. A. P. 205; Phaedr. 5, 7, 14: flatuque secundo, Carbasa mota sonant, Ov. M. 13, 418; so of the wind, id. ib. 14, 226; Hor. C. 4, 5, 10; also in plur., Ov. M. 15, 302; Verg. G. 2, 339: ipsa sui flatus ne sonet aura, cavet, of his breath, Ov. F. 1, 428: (equi) humescunt spumis flatuque sequentum, with the snorting, Verg. G. 3, 111; in plur.: aestiferi, Cic. Arat. 111: ventris (with crepitus), a breaking wind, Suet. Claud. 32: flatu figuratur vitrum, Plin. 36, 26, 66, § 193.— Transf., concr., the breath of life, the soul, Prud. στεφ. 3, 168.— Trop. A breath, breeze (the fig. being taken from wind): cum prospero flatu fortunae utimur, ad exitus pervehimur optatos, Cic. Off. 2, 6, 19: ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do, id. de Or. 2, 44, 187. — Pride, haughtiness (mostly in plur.): det libertatem fandi flatusque remittat, Verg. A. 11, 346; Ov. A. A. 1, 715; Val. Fl. 3, 699; Stat. Th. 1, 321; 3, 192.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
flātus
Headword (normalized):
flātus
Headword (normalized/stripped):
flatus
IDX:
18356
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n18339
Key:
flatus

Data

{'content': 'flātus, ūs, m. flo, a blowing, breathing, snorting (mostly poet.; syn.: flamen, flabra, ventus, aura). Lit.: nondum spissa nimis complere sedilia flatu (sc. tibiae), Hor. A. P. 205; Phaedr. 5, 7, 14: flatuque secundo, Carbasa mota sonant, Ov. M. 13, 418; so of the wind, id. ib. 14, 226; Hor. C. 4, 5, 10; also in plur., Ov. M. 15, 302; Verg. G. 2, 339: ipsa sui flatus ne sonet aura, cavet, of his breath, Ov. F. 1, 428: (equi) humescunt spumis flatuque sequentum, with the snorting, Verg. G. 3, 111; in plur.: aestiferi, Cic. Arat. 111: ventris (with crepitus), a breaking wind, Suet. Claud. 32: flatu figuratur vitrum, Plin. 36, 26, 66, § 193.— Transf., concr., the breath of life, the soul, Prud. στεφ. 3, 168.— Trop. A breath, breeze (the fig. being taken from wind): cum prospero flatu fortunae utimur, ad exitus pervehimur optatos, Cic. Off. 2, 6, 19: ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do, id. de Or. 2, 44, 187. — Pride, haughtiness (mostly in plur.): det libertatem fandi flatusque remittat, Verg. A. 11, 346; Ov. A. A. 1, 715; Val. Fl. 3, 699; Stat. Th. 1, 321; 3, 192.\n', 'key': 'flatus', 'type': 'main'}