Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

findo
fingĭbĭlis
fingo
fīnĭens
fīnĭo
fīnis
Fīnīte
fīnĭtĭmus or
fīnītĭo
fīnītīvus
fīnītor
fīnītus
fīo
fircus
firmāmen
firmāmentum
Firmāni
Firmānus
firmātor
firmē
Firmĭānus
View word page
fīnītor
fīnītor, ōris, m. id.. One who determines boundaries, a surveyor (syn.: decempedator, metator): quaestori permittant, finitorem mittant: ratum sit, quod finitor uni illi, a quo missus erit, renuntiaverit, Cic. Agr. 2, 13, 34; 2, 17, 45; 2, 20, 53; Non. 1, 37.—Comically: ejus (argumenti) nunc regiones, limites, confinia Determinabo: ei rei ego sum factus finitor, Plaut. Poen. prol. 49.— Transf.: circulus, the horizon, Sen. Q. N. 5, 17, 2; Luc. 9, 496.—* One who ends: o cunctis finitor maxime rerum (Pluto), Stat. Th. 8, 91.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
fīnītor
Headword (normalized):
fīnītor
Headword (normalized/stripped):
finitor
IDX:
18224
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n18207
Key:
finitor

Data

{'content': 'fīnītor, ōris, m. id.. One who determines boundaries, a surveyor (syn.: decempedator, metator): quaestori permittant, finitorem mittant: ratum sit, quod finitor uni illi, a quo missus erit, renuntiaverit, Cic. Agr. 2, 13, 34; 2, 17, 45; 2, 20, 53; Non. 1, 37.—Comically: ejus (argumenti) nunc regiones, limites, confinia Determinabo: ei rei ego sum factus finitor, Plaut. Poen. prol. 49.— Transf.: circulus, the horizon, Sen. Q. N. 5, 17, 2; Luc. 9, 496.—* One who ends: o cunctis finitor maxime rerum (Pluto), Stat. Th. 8, 91.\n', 'key': 'finitor', 'type': 'main'}