Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

fīcētum
fīcĭtas
fīcĭtor
ficolea
Fīcŏlenses
fīcōsus
fictē
fictīcĭus (
fictĭlĭārĭus
fictĭlis
fictĭo
fictītĭus
fictor
fictrix
fictūra
fictus
fīcŭla
Fīcŭlĕa
Fīculnĕus
fīcus
fīdāmen
View word page
fictĭo
fictĭo, ōnis, f. fingo (post-Aug.; esp. freq. in Quint.). A making, fashioning, forming, formation (cf.: confictio, figmentum): (animalis) fictio a capite sumit exordium, Lact. Opif. D. 12: hominis, i. e. creation, id. 4, 4; 2, 9: nominum fictio adjectis, detractis, mutatis litteris, Quint. 6, 3, 53; 8, 3, 19; Ὀνοματοποιΐα, id est fictio nominis, id. 8, 6, 31; 9, 1, 5: Furium, veterem poëtam, dedecorasse linguam Latinam hujuscemodi vocum fictionibus, quae, etc., Gell. 18, 11, 2. — In partic. A feigning, counterfeiting, disguising: in figura totius voluntatis fictio est, apparens magis quam confessa, Quint. 9, 2, 46: poëtarum, fictions, Lact. 1, 21 fin.: fictiones personarum, quae προσωποποιΐαι dicuntur, Quint. 9, 2, 29: personae, id. 9, 3, 89; 11, 1, 39; Vulg. Sap. 7, 13.— Rhet. t. t., an assumed or fictitious case, a supposition, fiction: adhuc est subtilior illa ex simili translatio, cum, quod in alia re fieri solet, in aliam mutuantur. Ea dicatur sane fictio, Quint. 6, 3, 61; cf.: duci argumenta non a confessis tantum, sed etiam a fictione, quod Graeci καθʼ ὑπόθεσιν vocant, id. 5, 10, 95 Spald.: est et illa ex ironia fictio, qua usus est C. Caesar, etc., id. 6, 3, 91.— Jurid. t. t.: fictio legis, a fictitious assumption in a case, a fiction, Gai. Inst. 3, 56; Dig. 35, 2, 1, § 1; 18; 41, 3, 15. For an account of the fictions in use in the formulas of the Roman law, v. Gai. Inst. 4, 32-38; cf. Savigny, Du Droit Romain, 5, pp. 76-84.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
fictĭo
Headword (normalized):
fictĭo
Headword (normalized/stripped):
fictio
IDX:
18112
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n18095
Key:
fictio

Data

{'content': 'fictĭo, ōnis, f. fingo (post-Aug.; esp. freq. in Quint.). A making, fashioning, forming, formation (cf.: confictio, figmentum): (animalis) fictio a capite sumit exordium, Lact. Opif. D. 12: hominis, i. e. creation, id. 4, 4; 2, 9: nominum fictio adjectis, detractis, mutatis litteris, Quint. 6, 3, 53; 8, 3, 19; Ὀνοματοποιΐα, id est fictio nominis, id. 8, 6, 31; 9, 1, 5: Furium, veterem poëtam, dedecorasse linguam Latinam hujuscemodi vocum fictionibus, quae, etc., Gell. 18, 11, 2. — In partic. A feigning, counterfeiting, disguising: in figura totius voluntatis fictio est, apparens magis quam confessa, Quint. 9, 2, 46: poëtarum, fictions, Lact. 1, 21 fin.: fictiones personarum, quae προσωποποιΐαι dicuntur, Quint. 9, 2, 29: personae, id. 9, 3, 89; 11, 1, 39; Vulg. Sap. 7, 13.— Rhet. t. t., an assumed or fictitious case, a supposition, fiction: adhuc est subtilior illa ex simili translatio, cum, quod in alia re fieri solet, in aliam mutuantur. Ea dicatur sane fictio, Quint. 6, 3, 61; cf.: duci argumenta non a confessis tantum, sed etiam a fictione, quod Graeci καθʼ ὑπόθεσιν vocant, id. 5, 10, 95 Spald.: est et illa ex ironia fictio, qua usus est C. Caesar, etc., id. 6, 3, 91.— Jurid. t. t.: fictio legis, a fictitious assumption in a case, a fiction, Gai. Inst. 3, 56; Dig. 35, 2, 1, § 1; 18; 41, 3, 15. For an account of the fictions in use in the formulas of the Roman law, v. Gai. Inst. 4, 32-38; cf. Savigny, Du Droit Romain, 5, pp. 76-84.\n', 'key': 'fictio', 'type': 'main'}