Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

fessus
festātus
festĭcē
festīnābundus
festīnans
festīnanter
festīnātim
festīnātĭo
festīnātō
festīnis
festīno
festīnus
festīvē
festīvĭtas
festīvĭter
festīvo
festīvus
festra
festūca
festūcārĭus
festūcŭla
View word page
festīno
festīno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. θείνω; Lat. -fendo in defendo, offendo, -festus in manifestus, etc., and fustis, Corss. Ausspr. 2, 190; Georg Curtius Gr. Etym. p. 255]. Neutr., to hasten, make haste, hurry, be quick (class.; not in Caes.; syn.: propero, celero, maturo): aliud est properare, aliud festinare. Qui unum quid mature transigit, is properat: qui multa simul incipit neque perficit, is festinat, Cato ap. Gell. 16, 14, 2; id. ap. Paul. ex Fest. s. v. properare, p. 235 Müll.; ap. Non. 441, 22: propemodum quid illic festinet sentio, Plaut. Trin. 3, 1, 14: aput nos eccillam festinat cum sorore uxor tua, id. Stich. 4, 1, 30: quid festinas? Ter. Eun. 4, 3, 8; cf.: quamquam festinas, non est mora longa, Hor. C. 1, 28, 35; Sall. Fragm. ap. Don. Ter. Eun. 4, 3, 8: ibi, Plaut. Stich. 5, 3, 4: plura scripsissem, nisi tui festinarent, Cic. Fam. 12, 22, 4; cf. id. Att. 6, 2 fin.: solent nautae festinare quaestus sui causa, id. Fam. 16, 9, 4: esseda festinant, pilenta, petorrita, naves, Hor. Ep. 2, 1, 192: in provinciam festinare, Quint. 6, 3, 39: ad portas, Sall. J. 69, 2; cf.: ad singulare Antonii factum festinat oratio, Cic. Phil. 1, 1, 3: ad probationem, Quint. 4, 3, 8; cf. id. 4, 5, 10: quis te festinare jubet? Juv. 14, 212.—Prov.: festina lente (σπεῦδε βραδέως), Suet. Aug. 25. Transf., as v. a., to make haste with a thing, to hasten, hurry, accelerate, do speedily. With an object-clause (class.): ut migrare tanto opere festines, Cic. Fam. 7, 23 fin.: ne festinaret abire, Sall. J. 64, 4: ultum ire injurias, id. ib. 68, 1: finem imponere, Quint. 9, 4, 146: sequi, Curt. 6, 6, 25: componere lites, Hor. Ep. 1, 2, 12: quae laedunt oculum, festinas demere, id. ib. 1, 2, 38: terris advertere proram, Verg. G. 4, 117: aram congerere arboribus, id. A. 6, 177; cf.: callidus id modo festinabat, Bocchi pacem imminuere, ne, etc., Sall. J. 81 fin.: universis prodesse festinet, Inscr. Orell. 775.— With acc. (not in Cic.): festivum festinant diem, hasten to celebrate, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.): ni id festinaret, Sall. J. 77, 1: ad bellum cuncta, id. ib. 73, 1: soleas festinate (sc. dare), id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 12, 425: festinare fugam, Verg. A. 4, 575: vias, Stat. Th. 2, 478: poenas, Hor. Ep. 1, 2, 61: pyram, Sil. 8, 52: vestes, Stat. S. 2, 1, 128: caedes, patibula, ignes, cruces, Tac. A. 14, 33: mortem in se, to bring on speedily, id. ib. 4, 28: pyram, prepares in haste, Sil. 8, 52.—In pass.: quod animo cupienti nihil satis festinatur, Sall. J. 64 fin.: ea cuncta per idoneos ministros festinabantur, Tac. H. 2, 82: cum belli civilis praemia festinarentur, id. ib. 3, 37: nec virgines festinantur, are not married early, id. G. 20: adoptio festinatur, id. A. 12, 25; 6, 50; id. H. 3, 37.—In part. perf., hastened, accelerated: festinata maturitas, Quint. 6 praef. § 10; iter, Ov. P. 4, 5, 8: missio, Tac. A. 1, 52: casus, id. ib. 6, 44: nuptiae, Suet. Aug. 69: honores, i. e. obtained before the proper time, Luc. 8, 24; Plin. Pan. 69, 5: festinatis annis raptus, by an early death, Mart. 7, 40, 7; cf.: festinatis lictorum manibus in carcerem raptus, Tac. A. 6, 40: mors domini gladiis tam festinata, prematurely inflicted, Juv. 4, 96.—* With se, to make haste, Gell. 14, 2, 9.—Hence, festīnans, antis, P. a., hasty, in haste: ille properans, festinans, mandata vestra conficere cupiens, Cic. Phil. 9, 3, 6: haec festinans scripsi in itinere atque agmine, id. Att. 6, 4 fin. —Adv.: festīnanter, hastily, speedily, quickly (class.): improbe, turbide, festinanter, rapide omnia videtis esse suscepta, Cic. Scaur. § 37: nimium festinanter dictum, id. Fin. 5, 26, 77.—Comp.: compositius cuncta quam festinantius agerent, Tac. A. 15, 3: factum quid, Gell. 10, 11, 8: publicatum, Suet. Aug. 29: germinant, Plin. 17, 11, 15, § 78.—Sup.: festinantissime, Aug. Ep. 250.— festīnāto, adv., hastily, hurriedly (post-Aug.): quam nihil praeparato, nihil festinato fecisse videtur Milo, Quint. 4, 2, 58; Suet. Claud. 16; Vulg. Gen. 44, 11 al.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
festīno
Headword (normalized):
festīno
Headword (normalized/stripped):
festino
IDX:
18051
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n18034
Key:
festino

Data

{'content': 'festīno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. θείνω; Lat. -fendo in defendo, offendo, -festus in manifestus, etc., and fustis, Corss. Ausspr. 2, 190; Georg Curtius Gr. Etym. p. 255]. Neutr., to hasten, make haste, hurry, be quick (class.; not in Caes.; syn.: propero, celero, maturo): aliud est properare, aliud festinare. Qui unum quid mature transigit, is properat: qui multa simul incipit neque perficit, is festinat, Cato ap. Gell. 16, 14, 2; id. ap. Paul. ex Fest. s. v. properare, p. 235 Müll.; ap. Non. 441, 22: propemodum quid illic festinet sentio, Plaut. Trin. 3, 1, 14: aput nos eccillam festinat cum sorore uxor tua, id. Stich. 4, 1, 30: quid festinas? Ter. Eun. 4, 3, 8; cf.: quamquam festinas, non est mora longa, Hor. C. 1, 28, 35; Sall. Fragm. ap. Don. Ter. Eun. 4, 3, 8: ibi, Plaut. Stich. 5, 3, 4: plura scripsissem, nisi tui festinarent, Cic. Fam. 12, 22, 4; cf. id. Att. 6, 2 fin.: solent nautae festinare quaestus sui causa, id. Fam. 16, 9, 4: esseda festinant, pilenta, petorrita, naves, Hor. Ep. 2, 1, 192: in provinciam festinare, Quint. 6, 3, 39: ad portas, Sall. J. 69, 2; cf.: ad singulare Antonii factum festinat oratio, Cic. Phil. 1, 1, 3: ad probationem, Quint. 4, 3, 8; cf. id. 4, 5, 10: quis te festinare jubet? Juv. 14, 212.—Prov.: festina lente (σπεῦδε βραδέως), Suet. Aug. 25. Transf., as v. a., to make haste with a thing, to hasten, hurry, accelerate, do speedily. With an object-clause (class.): ut migrare tanto opere festines, Cic. Fam. 7, 23 fin.: ne festinaret abire, Sall. J. 64, 4: ultum ire injurias, id. ib. 68, 1: finem imponere, Quint. 9, 4, 146: sequi, Curt. 6, 6, 25: componere lites, Hor. Ep. 1, 2, 12: quae laedunt oculum, festinas demere, id. ib. 1, 2, 38: terris advertere proram, Verg. G. 4, 117: aram congerere arboribus, id. A. 6, 177; cf.: callidus id modo festinabat, Bocchi pacem imminuere, ne, etc., Sall. J. 81 fin.: universis prodesse festinet, Inscr. Orell. 775.— With acc. (not in Cic.): festivum festinant diem, hasten to celebrate, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 401 (Trag. v. 434 ed. Vahl.): ni id festinaret, Sall. J. 77, 1: ad bellum cuncta, id. ib. 73, 1: soleas festinate (sc. dare), id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 12, 425: festinare fugam, Verg. A. 4, 575: vias, Stat. Th. 2, 478: poenas, Hor. Ep. 1, 2, 61: pyram, Sil. 8, 52: vestes, Stat. S. 2, 1, 128: caedes, patibula, ignes, cruces, Tac. A. 14, 33: mortem in se, to bring on speedily, id. ib. 4, 28: pyram, prepares in haste, Sil. 8, 52.—In pass.: quod animo cupienti nihil satis festinatur, Sall. J. 64 fin.: ea cuncta per idoneos ministros festinabantur, Tac. H. 2, 82: cum belli civilis praemia festinarentur, id. ib. 3, 37: nec virgines festinantur, are not married early, id. G. 20: adoptio festinatur, id. A. 12, 25; 6, 50; id. H. 3, 37.—In part. perf., hastened, accelerated: festinata maturitas, Quint. 6 praef. § 10; iter, Ov. P. 4, 5, 8: missio, Tac. A. 1, 52: casus, id. ib. 6, 44: nuptiae, Suet. Aug. 69: honores, i. e. obtained before the proper time, Luc. 8, 24; Plin. Pan. 69, 5: festinatis annis raptus, by an early death, Mart. 7, 40, 7; cf.: festinatis lictorum manibus in carcerem raptus, Tac. A. 6, 40: mors domini gladiis tam festinata, prematurely inflicted, Juv. 4, 96.—* With se, to make haste, Gell. 14, 2, 9.—Hence, festīnans, antis, P. a., hasty, in haste: ille properans, festinans, mandata vestra conficere cupiens, Cic. Phil. 9, 3, 6: haec festinans scripsi in itinere atque agmine, id. Att. 6, 4 fin. —Adv.: festīnanter, hastily, speedily, quickly (class.): improbe, turbide, festinanter, rapide omnia videtis esse suscepta, Cic. Scaur. § 37: nimium festinanter dictum, id. Fin. 5, 26, 77.—Comp.: compositius cuncta quam festinantius agerent, Tac. A. 15, 3: factum quid, Gell. 10, 11, 8: publicatum, Suet. Aug. 29: germinant, Plin. 17, 11, 15, § 78.—Sup.: festinantissime, Aug. Ep. 250.— festīnāto, adv., hastily, hurriedly (post-Aug.): quam nihil praeparato, nihil festinato fecisse videtur Milo, Quint. 4, 2, 58; Suet. Claud. 16; Vulg. Gen. 44, 11 al.\n', 'key': 'festino', 'type': 'main'}