Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

fătua
fătuē
Fatuellus
fătŭĭna rŏsa
fătŭĭtas
fātum
fătŭor
fātŭor
fātus
fātus
fătŭus
Fātŭus
fauces
Faucĭus
Fauna
Faunālĭa
Faunĭgĕna
Faunĭus
Faunus
Fausta
faustē
View word page
fătŭus
fătŭus, a, um, adj. root fa, cf. for; properly, garrulous, foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus). Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246: stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones, Plaut. Bacch. 5, 1, 2: fatuus est, insulsus, Ter. Eun. 5, 9, 49: non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es, Cic. Deiot. 7, 21: monitor, id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274: puer, Cic. Att. 6, 6, 3: nisi plane fatui sint, id. Fin. 2, 22, 70: mores, Plaut. Trin. 2, 2, 18.— Poet. transf. Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.— Awkward, clumsy, unwieldy: illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat, Juv. 6, 658.— Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon. In gen., one who acts foolishly: paene ecfregisti, fatue, foribus cardines, Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.— Esp., kept by Romans of rank for their amusement: Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse ... si quando fatuo delectari volo, me rideo, Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly: plerumque studio loquendi fatue modo accedendum, Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
fătŭus
Headword (normalized):
fătŭus
Headword (normalized/stripped):
fatuus
IDX:
17821
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n17804
Key:
fatuus1

Data

{'content': 'fătŭus, a, um, adj. root fa, cf. for; properly, garrulous, foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus). Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246: stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones, Plaut. Bacch. 5, 1, 2: fatuus est, insulsus, Ter. Eun. 5, 9, 49: non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es, Cic. Deiot. 7, 21: monitor, id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274: puer, Cic. Att. 6, 6, 3: nisi plane fatui sint, id. Fin. 2, 22, 70: mores, Plaut. Trin. 2, 2, 18.— Poet. transf. Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.— Awkward, clumsy, unwieldy: illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat, Juv. 6, 658.— Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon. In gen., one who acts foolishly: paene ecfregisti, fatue, foribus cardines, Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.— Esp., kept by Romans of rank for their amusement: Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse ... si quando fatuo delectari volo, me rideo, Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly: plerumque studio loquendi fatue modo accedendum, Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,\n', 'key': 'fatuus1', 'type': 'main'}