Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

factīcĭōsus =
factīcĭus (
factĭo
factĭōnārĭus
factĭōsē
factĭōsus
factĭtāmenta
factĭtātĭo
factĭtātor
factītĭus
factĭto
facto
factor
factōrĭum
factum
factūra
factus
factus
făcul
făcŭla
făcultas
View word page
factĭto
factĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. facto, to make or do frequently, to be wont to make or do, to practise (class.; syn.: tracto, facio, reddo). In gen.: stultitia'st, me illi vitio vortere. Egomet quod factitavi in adolescentia, Plaut. Ep. 3, 3, 50: verba compone et quasi coagmenta, quod ne Graeci quidem veteres factitaverunt, Cic. Brut. 17, 68; Quint. 12, 3, 4: haec apud majores nostros factitata, Cic. Off. 2, 24, 85: alterum factitatum est, alterum novum, id. Or. 42, 143: accusationem, id. Brut. 34, 130: neque eorum quicquam omittere quae artifices factitarent, Suet. Ner. 20; simulacra ex ea arbore, Plin. 13, 9, 17, § 61; cf.: capulos inde (ex gemma), id. 37, 6, 23, § 87: inducias cum aliquo, Gell. 19, 5, 10.— In partic. With double acc., to make or declare a person something: quem palam heredem semper factitarat, Cic. Phil. 2, 16, 41.— To practise a trade or profession: artem, Poëta ap. Cic. Or. 43, 147: medicinam, Quint. 7, 2, 26: coactiones argentarias, Suet. Vesp. 1: vecturas onerum corpore suo, Gell. 5, 3: delationes, Tac. H. 2, 10.— Esp. with access. notion of vain effort or failure: nec satis apparet cur versus factitet, Hor. A. P. 470: carmina in principem, Tac. A. 6, 45 (39); 14, 48.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
factĭto
Headword (normalized):
factĭto
Headword (normalized/stripped):
factito
IDX:
17546
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n17529
Key:
factito

Data

{'content': "factĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. facto, to make or do frequently, to be wont to make or do, to practise (class.; syn.: tracto, facio, reddo). In gen.: stultitia'st, me illi vitio vortere. Egomet quod factitavi in adolescentia, Plaut. Ep. 3, 3, 50: verba compone et quasi coagmenta, quod ne Graeci quidem veteres factitaverunt, Cic. Brut. 17, 68; Quint. 12, 3, 4: haec apud majores nostros factitata, Cic. Off. 2, 24, 85: alterum factitatum est, alterum novum, id. Or. 42, 143: accusationem, id. Brut. 34, 130: neque eorum quicquam omittere quae artifices factitarent, Suet. Ner. 20; simulacra ex ea arbore, Plin. 13, 9, 17, § 61; cf.: capulos inde (ex gemma), id. 37, 6, 23, § 87: inducias cum aliquo, Gell. 19, 5, 10.— In partic. With double acc., to make or declare a person something: quem palam heredem semper factitarat, Cic. Phil. 2, 16, 41.— To practise a trade or profession: artem, Poëta ap. Cic. Or. 43, 147: medicinam, Quint. 7, 2, 26: coactiones argentarias, Suet. Vesp. 1: vecturas onerum corpore suo, Gell. 5, 3: delationes, Tac. H. 2, 10.— Esp. with access. notion of vain effort or failure: nec satis apparet cur versus factitet, Hor. A. P. 470: carmina in principem, Tac. A. 6, 45 (39); 14, 48.\n", 'key': 'factito', 'type': 'main'}