exustĭo
exustĭo, ōnis, f. exuro. A burning up, a conflagration: eluviones exustionesque terrarum, Cic. Rep. 6, 21, 23: ignis, Vulg. Isa. 64, 2: quorum finis exustio est, Hier. in Isa. 3, 7, 4.—Trop., Plin. 18, 1, 1, § 5.— A burning, scorching: solis, Plin. 17, 24, 37, § 223.
No short def.
Headword (normalized):
exustĭo
Headword (normalized/stripped):
exustio
Intro Text:
exustĭo, ōnis, f. exuro. A burning up, a conflagration: eluviones exustionesque terrarum, Cic. Rep. 6, 21, 23: ignis, Vulg. Isa. 64, 2: quorum finis exustio est, Hier. in Isa. 3, 7, 4.—Trop., Plin. 18, 1, 1, § 5.— A burning, scorching: solis, Plin. 17, 24, 37, § 223.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n17443
No citations.
{
"content": "exustĭo, ōnis, f. exuro. A burning up, a conflagration: eluviones exustionesque terrarum, Cic. Rep. 6, 21, 23: ignis, Vulg. Isa. 64, 2: quorum finis exustio est, Hier. in Isa. 3, 7, 4.—Trop., Plin. 18, 1, 1, § 5.— A burning, scorching: solis, Plin. 17, 24, 37, § 223.\n",
"key": "exustio",
"type": "main"
}