ex-surdo (
ex-surdo (exurdo), āvi, ātum, 1, v. a. surdus, to render deaf, to deafen (poet. and in post-Aug. prose). Lit.: paniculae flos si aures intraverit, exsurdat, Plin. 32, 10, 52, § 141.— Transf. In gen., to stun, overcome with din: aures curiae, Val. Max. 2, 2, 3: turbida nec calamos exsurdant classica nostros, Calp. Ecl. 4, 131.— Esp., of the taste, to dull, blunt: vina palatum, Hor. S. 2, 8, 38.