Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

expressĭo
expressor
expressus
expressus
exprētus
ex-prĭmo
exprō^brābĭlis
exprō^brātĭo
exprō^brātor
exprō^brātrix
ex-prō^bro
exprōmissor
ex-prōmitto
ex-prōmo
exprŏpĕrātus
ex-pŭdōrātus
ex-pugnābĭlis
expugnans
expugnātĭo
expugnātor
expugnātōrĭus
View word page
ex-prō^bro
ex-prō^bro, āvi, ātum, 1, v. a. probrum, to make a matter of reproach, to cast in the teeth, to accuse of any thing; also to charge, upbraid, reproach a person with something (syn. obicere); constr. aliquid in aliqua re or alicui (class.): mos numquam fuit patri, ut exprobraret quod bonis faceret boni, Plaut. Am. prol. 47: odiosum sane genus hominum officia exprobrantium, etc., Cic. Lael. 20, 71: virtutem suam in Philippi bello, Liv. 37, 49, 2: suam quisque militiam, id. 2, 23, 11: vera, Tac. A. 1, 44: num casus bellicos tibi exprobrare aut obicere videor? to charge you with, Cic. Verr. 2, 5, 50, § 132: vitia adversariis (al. in adversariis), id. de Or. 2, 75, 305: fugam trepido amico, Ov. M. 13, 69: alicui de muliere, Nep. Epam. 5.—With an object-clause: pergin' servum me exprobrare esse? Plaut. Capt. 3, 4, 59; so Liv. 2, 29, 6: quid exprobras bene quod fecisti, why make a fuss about, Plaut. Trin. 2, 2, 37. —Absol.: quor exprobras? Plaut. Most. 1, 3, 143 sq.: eadem verba mutata pronuntiatione indicant, affirmant, exprobrant, Quint. 11, 3, 176: est gratus jocus, qui minus exprobrat, quam potest, id. 6, 3, 94; 11, 3, 92; cf. id. 11, 3, 94.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
ex-prō^bro
Headword (normalized):
ex-prō^bro
Headword (normalized/stripped):
ex-pro^bro
IDX:
17137
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n17120
Key:
exprobro

Data

{'content': "ex-prō^bro, āvi, ātum, 1, v. a. probrum, to make a matter of reproach, to cast in the teeth, to accuse of any thing; also to charge, upbraid, reproach a person with something (syn. obicere); constr. aliquid in aliqua re or alicui (class.): mos numquam fuit patri, ut exprobraret quod bonis faceret boni, Plaut. Am. prol. 47: odiosum sane genus hominum officia exprobrantium, etc., Cic. Lael. 20, 71: virtutem suam in Philippi bello, Liv. 37, 49, 2: suam quisque militiam, id. 2, 23, 11: vera, Tac. A. 1, 44: num casus bellicos tibi exprobrare aut obicere videor? to charge you with, Cic. Verr. 2, 5, 50, § 132: vitia adversariis (al. in adversariis), id. de Or. 2, 75, 305: fugam trepido amico, Ov. M. 13, 69: alicui de muliere, Nep. Epam. 5.—With an object-clause: pergin' servum me exprobrare esse? Plaut. Capt. 3, 4, 59; so Liv. 2, 29, 6: quid exprobras bene quod fecisti, why make a fuss about, Plaut. Trin. 2, 2, 37. —Absol.: quor exprobras? Plaut. Most. 1, 3, 143 sq.: eadem verba mutata pronuntiatione indicant, affirmant, exprobrant, Quint. 11, 3, 176: est gratus jocus, qui minus exprobrat, quam potest, id. 6, 3, 94; 11, 3, 92; cf. id. 11, 3, 94.\n", 'key': 'exprobro', 'type': 'main'}