Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

ex-orbātus
exorbĭtātĭo
exorbĭtātor
ex-orbĭto
exorcismus
exorcista
exorcīzo
ex-ordĭor
exordĭum
exŏrĭens
ex-ŏrĭor
exormiston
exornātĭo
exornātor
exornātus
ex-orno
ex-ōro
exors
exorsus
exorsus
exortīvus
View word page
ex-ŏrĭor
ex-ŏrĭor, ortus, 3 and 4 (part. fut. act. exorturus, Aug. Civ. D. 17, 14 fin.—The praes. indic. and imperf. subj. acc. to the third conj.: exoritur, Lucr. 1, 23; Verg. A. 2, 313; Ov. F. 4, 904 al.: exoreretur, Lucr. 2, 507; cf. id. 1, 108; Liv. 27, 27, 3. —Imper.: exorere, Ter. Hec. 2, 1, 16—v. orior), v. dep. n., to come out or forth, to spring up (esp. suddenly, unexpectedly), to rise (class.). In gen. Lit.: post solstitium Canicula exoritur, Cic. Div. 2, 44, 93: exoriens sol, Verg. G. 1, 438; cf.: jubare exorto, id. A. 4, 130: tu sola exorere, quae, etc., spring up, start up, Ter. Hec. 2, 1, 16; cf. Lucr. 1, 124; and Cic. Deiot. 1, 3.— Part. praes. subst., exoriens (sc. sol), the rising sun, the morning (very rare): qua venit exoriens, qua deficit, Prop. 3, 5, 27 (4, 4, 27 M.).—To designate a cardinal point, the orient, east: plantaria facito ab exoriente, Col. Arb. 3, 3.— Trop.: exoritur Antipatri ratio ex altera parte, springs, arises, Cic. Off. 3, 12, 52: lex Julia de vi adversus eos exoritur, qui vim commiserint, Just. Inst. 4, 18, 8: ego nunc paulum exorior, et maxime quidem iis litteris, etc., recover myself, Cic. Att. 7, 26, 1.— In partic., to arise, proceed, originate, begin, appear, become. Lit.: (Nilus) exoriens penitus media ab regione diei, arising, proceeding, Lucr. 6, 723: e terraque exorta repente arbusta salirent, id. 1, 187; cf. ib. 180: ipse novas assignationes instituit et repentinus Sulla nobis exoritur, arises, appears, Cic. Agr. 3, 3, 10; cf.: sic repente anuli beneficio rex exortus est Lydiae (Gyges), became, id. Off. 3, 9, 38: exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, Verg. A. 4, 625.— Trop.: honestum, quod ex virtutibus exoritur, Cic. Fin. 5, 23, 64; cf.: horum (decemvirum) ex injustitia subito exorta est maxima perturbatio, id. Rep. 2, 37: tot bella repente aliis ex locis exorta sunt, started up, arose, Liv. 31, 40, 7 Drak.: a Myrrhina haec sunt exorta omnia, proceeded from, are owing to, Ter. Hec. 4, 4, 10: exorti utero dolores, Plaut. Am. 5, 1, 40: subito exorta est nefaria Catonis promulgatio, Cic. Fam. 1, 5, 2; Caes. B. C. 2, 12, 4: id cum contingit, amor exoriatur necesse est, Cic. Lael 14, 48: amicitias exorta aliqua offensione dirumpimus, id. ib. 22, 85: exoritur trepidos inter discordia cives, Verg. A. 12, 583; cf. id. ib. 2, 313; 3, 128: de Praenestinorum defectione fama, Liv. 6, 21, 9 al.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
ex-ŏrĭor
Headword (normalized):
ex-ŏrĭor
Headword (normalized/stripped):
ex-orior
IDX:
16968
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n16951
Key:
exorior

Data

{'content': 'ex-ŏrĭor, ortus, 3 and 4 (part. fut. act. exorturus, Aug. Civ. D. 17, 14 fin.—The praes. indic. and imperf. subj. acc. to the third conj.: exoritur, Lucr. 1, 23; Verg. A. 2, 313; Ov. F. 4, 904 al.: exoreretur, Lucr. 2, 507; cf. id. 1, 108; Liv. 27, 27, 3. —Imper.: exorere, Ter. Hec. 2, 1, 16—v. orior), v. dep. n., to come out or forth, to spring up (esp. suddenly, unexpectedly), to rise (class.). In gen. Lit.: post solstitium Canicula exoritur, Cic. Div. 2, 44, 93: exoriens sol, Verg. G. 1, 438; cf.: jubare exorto, id. A. 4, 130: tu sola exorere, quae, etc., spring up, start up, Ter. Hec. 2, 1, 16; cf. Lucr. 1, 124; and Cic. Deiot. 1, 3.— Part. praes. subst., exoriens (sc. sol), the rising sun, the morning (very rare): qua venit exoriens, qua deficit, Prop. 3, 5, 27 (4, 4, 27 M.).—To designate a cardinal point, the orient, east: plantaria facito ab exoriente, Col. Arb. 3, 3.— Trop.: exoritur Antipatri ratio ex altera parte, springs, arises, Cic. Off. 3, 12, 52: lex Julia de vi adversus eos exoritur, qui vim commiserint, Just. Inst. 4, 18, 8: ego nunc paulum exorior, et maxime quidem iis litteris, etc., recover myself, Cic. Att. 7, 26, 1.— In partic., to arise, proceed, originate, begin, appear, become. Lit.: (Nilus) exoriens penitus media ab regione diei, arising, proceeding, Lucr. 6, 723: e terraque exorta repente arbusta salirent, id. 1, 187; cf. ib. 180: ipse novas assignationes instituit et repentinus Sulla nobis exoritur, arises, appears, Cic. Agr. 3, 3, 10; cf.: sic repente anuli beneficio rex exortus est Lydiae (Gyges), became, id. Off. 3, 9, 38: exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, Verg. A. 4, 625.— Trop.: honestum, quod ex virtutibus exoritur, Cic. Fin. 5, 23, 64; cf.: horum (decemvirum) ex injustitia subito exorta est maxima perturbatio, id. Rep. 2, 37: tot bella repente aliis ex locis exorta sunt, started up, arose, Liv. 31, 40, 7 Drak.: a Myrrhina haec sunt exorta omnia, proceeded from, are owing to, Ter. Hec. 4, 4, 10: exorti utero dolores, Plaut. Am. 5, 1, 40: subito exorta est nefaria Catonis promulgatio, Cic. Fam. 1, 5, 2; Caes. B. C. 2, 12, 4: id cum contingit, amor exoriatur necesse est, Cic. Lael 14, 48: amicitias exorta aliqua offensione dirumpimus, id. ib. 22, 85: exoritur trepidos inter discordia cives, Verg. A. 12, 583; cf. id. ib. 2, 313; 3, 128: de Praenestinorum defectione fama, Liv. 6, 21, 9 al.\n', 'key': 'exorior', 'type': 'main'}