View word page
ē-māno
ē-māno, āvi, ātum, 1, v. n., to flow out (class.; esp. freq. in the trop. signif. and in Cic.). Lit., Lucr. 3, 583; Cic. poët. Div. 2, 30; Col. 6, 32, 1; Gell. 19, 5, 6 al.— Trop. To spring out of, to arise, proceed, emanate from: alii quoque allo ex fonte praeceptores dicendi emanaverunt, Cic. Inv. 2, 2, 7; cf. id. Cael. 8, 19: ex quo (loco) vis omnis oportet emanet ratiocinationis, id. Inv. 1, 37, 67; cf. id. de Or. 1, 42, 189: hinc haec recentior Academia emanavit, id. ib. 3, 18 fin.: istinc mala, id. Att. 7, 21: singularem eloquii suavitatem ore ejus emanaturam, Val. Max. 1, 6, 3 ext.— To spread itself, be diffused: emanabat latius malum, Flor. 4, 9, 5.—Esp. freq., In partic., of things that are made public, to spread abroad, become known: oratio in vulgus emanare poterit, Cic. Rosc. Am. 1, 3; cf. id. Att. 3, 12, 2; id. Brut. 65; Cic. Verr. 2, 1, 1; id. Leg. 1, 14 fin.; Q. Cic. Petit. Cons. 5, 17; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 2; Liv. 8, 3; 42, 16; 44, 35 et saep.; cf. with a subject acc. and inf.: multis emanabat indiciis fratrem Volscii ne assurrexisse quidem ex morbo, Liv. 3, 24, 4; Suet. Ner. 6.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
ē-māno
Headword (normalized):
ē-māno
Headword (normalized/stripped):
e-mano
Intro Text:
ē-māno, āvi, ātum, 1, v. n., to flow out (class.; esp. freq. in the trop. signif. and in Cic.). Lit., Lucr. 3, 583; Cic. poët. Div. 2, 30; Col. 6, 32, 1; Gell. 19, 5, 6 al.— Trop. To spring out of, to arise, proceed, emanate from: alii quoque allo ex fonte praeceptores dicendi emanaverunt, Cic. Inv. 2, 2, 7; cf. id. Cael. 8, 19: ex quo (loco) vis omnis oportet emanet ratiocinationis, id. Inv. 1, 37, 67; cf. id. de Or. 1, 42, 189: hinc haec recentior Academia emanavit, id. ib. 3, 18 fin.: istinc mala, id. Att. 7, 21: singularem eloquii suavitatem ore ejus emanaturam, Val. Max. 1, 6, 3 ext.— To spread itself, be diffused: emanabat latius malum, Flor. 4, 9, 5.—Esp. freq., In partic., of things that are made public, to spread abroad, become known: oratio in vulgus emanare poterit, Cic. Rosc. Am. 1, 3; cf. id. Att. 3, 12, 2; id. Brut. 65; Cic. Verr. 2, 1, 1; id. Leg. 1, 14 fin.; Q. Cic. Petit. Cons. 5, 17; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 2; Liv. 8, 3; 42, 16; 44, 35 et saep.; cf. with a subject acc. and inf.: multis emanabat indiciis fratrem Volscii ne assurrexisse quidem ex morbo, Liv. 3, 24, 4; Suet. Ner. 6.
IDX:
15599
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n15582
Key:
emano

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "ē-māno, āvi, ātum, 1, v. n., to flow out (class.; esp. freq. in the trop. signif. and in Cic.).  Lit., Lucr. 3, 583; Cic. poët. Div. 2, 30; Col. 6, 32, 1; Gell. 19, 5, 6 al.— Trop.  To spring out of, to arise, proceed, emanate from: alii quoque allo ex fonte praeceptores dicendi emanaverunt, Cic. Inv. 2, 2, 7; cf. id. Cael. 8, 19: ex quo (loco) vis omnis oportet emanet ratiocinationis, id. Inv. 1, 37, 67; cf. id. de Or. 1, 42, 189: hinc haec recentior Academia emanavit, id. ib. 3, 18 fin.: istinc mala, id. Att. 7, 21: singularem eloquii suavitatem ore ejus emanaturam, Val. Max. 1, 6, 3 ext.— To spread itself, be diffused: emanabat latius malum, Flor. 4, 9, 5.—Esp. freq.,  In partic., of things that are made public, to spread abroad, become known: oratio in vulgus emanare poterit, Cic. Rosc. Am. 1, 3; cf. id. Att. 3, 12, 2; id. Brut. 65; Cic. Verr. 2, 1, 1; id. Leg. 1, 14 fin.; Q. Cic. Petit. Cons. 5, 17; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 2; Liv. 8, 3; 42, 16; 44, 35 et saep.; cf. with a subject acc. and inf.: multis emanabat indiciis fratrem Volscii ne assurrexisse quidem ex morbo, Liv. 3, 24, 4; Suet. Ner. 6.\n",
  "key": "emano",
  "type": "main"
}