af-flĕo (better adf-), ēre, v. n., to weep at a thing: ut adfleat, quom ea memoret, Plaut. Pers. 1, 3, 72: ut adflet! id. Poen. 5, 2, 148: flentibus adflat Humani voltus, Hor. A. P. 101, where Keller reads adsunt.
{'content': 'af-flĕo (better adf-), ēre, v. n., to weep at a thing: ut adfleat, quom ea memoret, Plaut. Pers. 1, 3, 72: ut adflet! id. Poen. 5, 2, 148: flentibus adflat Humani voltus, Hor. A. P. 101, where Keller reads adsunt.\n', 'key': 'affleo', 'type': 'main'}