View word page
dis-sŏcĭo
dis-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to separate from fellowship, to disjoin, disunite. Lit. (almost exclusively poet.): artas partis, Lucr. 5, 355; cf.: dissociata locis concordi pace ligavit, Ov. M. 1, 25: montes opaca valle, * Hor. Ep. 1, 16, 5: Bruttia ora profundo, Stat. S. 1, 3, 32.— Trop., to separate in sentiment, to disunite, set at variance, estrange (freq. in Cic.): morum dissimilitudo dissociat amicitias, Cic. Lael. 20, 74: homines antea dissociatos jucundissimo inter se sermonis vinculo colligavit, id. Rep. 3, 2; so, barbarorum copias, Tac. A. 12, 55 fin.: populum armis civilibus, Front. Strat. 1, 10, 4: animos civium, Nep. Att. 2, 2: disertos a doctis, Cic. de Or. 3, 19, 72 (cf. shortly before: doctrinarum divortia facta); cf.: legionem a legione, Tac. A. 1, 28 fin.: excidium (Tencteris) minitans ni causam suam dissociarent, gave up, abandoned, id. ib. 13, 56 (shortly before: illi Tencteros, ulteriores etiam nationes socias bello vocabant); id. H. 4, 37.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
dis-sŏcĭo
Headword (normalized):
dis-sŏcĭo
Headword (normalized/stripped):
dis-socio
Intro Text:
dis-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to separate from fellowship, to disjoin, disunite. Lit. (almost exclusively poet.): artas partis, Lucr. 5, 355; cf.: dissociata locis concordi pace ligavit, Ov. M. 1, 25: montes opaca valle, * Hor. Ep. 1, 16, 5: Bruttia ora profundo, Stat. S. 1, 3, 32.— Trop., to separate in sentiment, to disunite, set at variance, estrange (freq. in Cic.): morum dissimilitudo dissociat amicitias, Cic. Lael. 20, 74: homines antea dissociatos jucundissimo inter se sermonis vinculo colligavit, id. Rep. 3, 2; so, barbarorum copias, Tac. A. 12, 55 fin.: populum armis civilibus, Front. Strat. 1, 10, 4: animos civium, Nep. Att. 2, 2: disertos a doctis, Cic. de Or. 3, 19, 72 (cf. shortly before: doctrinarum divortia facta); cf.: legionem a legione, Tac. A. 1, 28 fin.: excidium (Tencteris) minitans ni causam suam dissociarent, gave up, abandoned, id. ib. 13, 56 (shortly before: illi Tencteros, ulteriores etiam nationes socias bello vocabant); id. H. 4, 37.
IDX:
14436
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n14422
Key:
dissocio

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "dis-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to separate from fellowship, to disjoin, disunite.  Lit. (almost exclusively poet.): artas partis, Lucr. 5, 355; cf.: dissociata locis concordi pace ligavit, Ov. M. 1, 25: montes opaca valle, * Hor. Ep. 1, 16, 5: Bruttia ora profundo, Stat. S. 1, 3, 32.— Trop., to separate in sentiment, to disunite, set at variance, estrange (freq. in Cic.): morum dissimilitudo dissociat amicitias, Cic. Lael. 20, 74: homines antea dissociatos jucundissimo inter se sermonis vinculo colligavit, id. Rep. 3, 2; so, barbarorum copias, Tac. A. 12, 55 fin.: populum armis civilibus, Front. Strat. 1, 10, 4: animos civium, Nep. Att. 2, 2: disertos a doctis, Cic. de Or. 3, 19, 72 (cf. shortly before: doctrinarum divortia facta); cf.: legionem a legione, Tac. A. 1, 28 fin.: excidium (Tencteris) minitans ni causam suam dissociarent, gave up, abandoned, id. ib. 13, 56 (shortly before: illi Tencteros, ulteriores etiam nationes socias bello vocabant); id. H. 4, 37.\n",
  "key": "dissocio",
  "type": "main"
}