View word page
dis-sĭdĕo
dis-sĭdĕo, ēdi, essum, 2, v. n. sedeo, to sit apart, to be remote from, to be divided, separated. Lit. (only poet. and very rare): quantum Hypanis dissidet Eridano, Prop. 1, 12, 4: sceptris nostris, *Verg. A. 7, 370: ab omni dissidet turba procul Laïus, Sen. Oed. 618; Sil. 7, 736.—Far more freq. and class., Trop., to be at variance, to disagree, to think differently. —Constr. with ab, cum, inter se, or absol. With ab: nullam esse gentem tam dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio, Cic. Balb. 13, 30; cf. Cic. Verr. 2, 5, 71; id. Lael. 1, 2: a senatu, id. Brut. 62, 223: a tribuno plebis (consules), id. Sest. 19, 44: a Pompeio in tantis rebus, id. Att. 7, 6, 2: a nobis (altera pars senatus), id. Rep. 1, 19 et saep.: non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere, id. Fin. 4, 1, 2; cf. id. ib. 4, 2, 3: animus a se ipse dissidens secumque discordans, id. ib. 1, 18, 58: Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere dicebat, id. Rep. 1, 38; cf. id. Off. 2, 2, 8: ab ingenio matris, Ov. H. 7, 36 et saep.— With inter se: leviter inter se dissident, Cic. Att. 1, 13, 2: cupiditates in animis inclusae inter se dissident atque discordant, id. Fin. 1, 13, 44; cf. id. N. D. 1, 2 fin.— With cum: cum Cleanthe, doctore suo, quam multis rebus Chrysippus dissidet, Cic. Ac. 2, 47, 143; cf.: non cum homine, sed cum causa, id. Phil. 11, 6, 15.—* With dat.: virtus dissidens plebi, Hor. C. 2, 2, 18.—(ε) With abl. manner: ex quo facile intellectu est verbis eos, non re dissidere, Cic. Fat. 19, 44: capitali odio, id. Lael. 1, 2.—(ζ) Absol.: de qua (definitione summi boni) qui dissident, de omni vitae ratione dissident, Cic. Ac. 2, 43, 132; id. Leg. 1, 20, 53 (opp. congruae): cum Julia primo concorditer et amore mutuo vixit, mox dissedit, he fell out with her, Suet. Tib. 7: Medus dissidet armis, Hor. C. 3, 8, 20; cf.: dissidet miles, Tac. A. 1, 46: dissident olores et aquilae, live at enmity, Plin. 10, 74, 95, § 203 et saep.: spes incesserat dissidere hostem in Arminium ac Segestem, i. e. were divided into two factions, that of Arminius and Segestes, Tac. A. 1, 55.—Pass. impers.: histriones, propter quos dissidebatur, Suet. Tib. 37.— Of inanimate and abstract subjects in gen., to be unlike, dissimilar, different, various; to differ, disagree. With a: nostra non multum a Peripateticis dissidentia, Cic. Off. 1, 1, 2; cf.: scriptum a sententia, id. de Or. 1, 31, 140: gestus a voce, Quint. 11, 3, 165 al.— With cum: voluntas scriptoris cum scripto, Auct. Her. 2, 9, 1: verba cum sententia scriptoris, Cic. Inv. 1, 13 init.— Absol.: si inaequalitate dissident (supercilia), Quint. 11, 3, 79: supercilia dissidentia (opp. constricta), id. 1, 11, 10; cf.: si toga dissidet impar, i. e. sits uneven, one-sided, Hor. Ep. 1, 1, 96 (cf. the opp. aequaliter sedet, Quint. 11, 3, 141): si duo haec verba idem significant, neque ulla re aliqua dissident, Gell. 13, 24, 4.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
dis-sĭdĕo
Headword (normalized):
dis-sĭdĕo
Headword (normalized/stripped):
dis-sideo
Intro Text:
dis-sĭdĕo, ēdi, essum, 2, v. n. sedeo, to sit apart, to be remote from, to be divided, separated. Lit. (only poet. and very rare): quantum Hypanis dissidet Eridano, Prop. 1, 12, 4: sceptris nostris, *Verg. A. 7, 370: ab omni dissidet turba procul Laïus, Sen. Oed. 618; Sil. 7, 736.—Far more freq. and class., Trop., to be at variance, to disagree, to think differently. —Constr. with ab, cum, inter se, or absol. With ab: nullam esse gentem tam dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio, Cic. Balb. 13, 30; cf. Cic. Verr. 2, 5, 71; id. Lael. 1, 2: a senatu, id. Brut. 62, 223: a tribuno plebis (consules), id. Sest. 19, 44: a Pompeio in tantis rebus, id. Att. 7, 6, 2: a nobis (altera pars senatus), id. Rep. 1, 19 et saep.: non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere, id. Fin. 4, 1, 2; cf. id. ib. 4, 2, 3: animus a se ipse dissidens secumque discordans, id. ib. 1, 18, 58: Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere dicebat, id. Rep. 1, 38; cf. id. Off. 2, 2, 8: ab ingenio matris, Ov. H. 7, 36 et saep.— With inter se: leviter inter se dissident, Cic. Att. 1, 13, 2: cupiditates in animis inclusae inter se dissident atque discordant, id. Fin. 1, 13, 44; cf. id. N. D. 1, 2 fin.— With cum: cum Cleanthe, doctore suo, quam multis rebus Chrysippus dissidet, Cic. Ac. 2, 47, 143; cf.: non cum homine, sed cum causa, id. Phil. 11, 6, 15.—* With dat.: virtus dissidens plebi, Hor. C. 2, 2, 18.—(ε) With abl. manner: ex quo facile intellectu est verbis eos, non re dissidere, Cic. Fat. 19, 44: capitali odio, id. Lael. 1, 2.—(ζ) Absol.: de qua (definitione summi boni) qui dissident, de omni vitae ratione dissident, Cic. Ac. 2, 43, 132; id. Leg. 1, 20, 53 (opp. congruae): cum Julia primo concorditer et amore mutuo vixit, mox dissedit, he fell out with her, Suet. Tib. 7: Medus dissidet armis, Hor. C. 3, 8, 20; cf.: dissidet miles, Tac. A. 1, 46: dissident olores et aquilae, live at enmity, Plin. 10, 74, 95, § 203 et saep.: spes incesserat dissidere hostem in Arminium ac Segestem, i. e. were divided into two factions, that of Arminius and Segestes, Tac. A. 1, 55.—Pass. impers.: histriones, propter quos dissidebatur, Suet. Tib. 37.— Of inanimate and abstract subjects in gen., to be unlike, dissimilar, different, various; to differ, disagree. With a: nostra non multum a Peripateticis dissidentia, Cic. Off. 1, 1, 2; cf.: scriptum a sententia, id. de Or. 1, 31, 140: gestus a voce, Quint. 11, 3, 165 al.— With cum: voluntas scriptoris cum scripto, Auct. Her. 2, 9, 1: verba cum sententia scriptoris, Cic. Inv. 1, 13 init.— Absol.: si inaequalitate dissident (supercilia), Quint. 11, 3, 79: supercilia dissidentia (opp. constricta), id. 1, 11, 10; cf.: si toga dissidet impar, i. e. sits uneven, one-sided, Hor. Ep. 1, 1, 96 (cf. the opp. aequaliter sedet, Quint. 11, 3, 141): si duo haec verba idem significant, neque ulla re aliqua dissident, Gell. 13, 24, 4.
IDX:
14412
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n14398
Key:
dissideo

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "dis-sĭdĕo, ēdi, essum, 2, v. n. sedeo, to sit apart, to be remote from, to be divided, separated.  Lit. (only poet. and very rare): quantum Hypanis dissidet Eridano, Prop. 1, 12, 4: sceptris nostris, *Verg. A. 7, 370: ab omni dissidet turba procul Laïus, Sen. Oed. 618; Sil. 7, 736.—Far more freq. and class.,  Trop., to be at variance, to disagree, to think differently. —Constr. with ab, cum, inter se, or absol.  With ab: nullam esse gentem tam dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio, Cic. Balb. 13, 30; cf. Cic. Verr. 2, 5, 71; id. Lael. 1, 2: a senatu, id. Brut. 62, 223: a tribuno plebis (consules), id. Sest. 19, 44: a Pompeio in tantis rebus, id. Att. 7, 6, 2: a nobis (altera pars senatus), id. Rep. 1, 19 et saep.: non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere, id. Fin. 4, 1, 2; cf. id. ib. 4, 2, 3: animus a se ipse dissidens secumque discordans, id. ib. 1, 18, 58: Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere dicebat, id. Rep. 1, 38; cf. id. Off. 2, 2, 8: ab ingenio matris, Ov. H. 7, 36 et saep.— With inter se: leviter inter se dissident, Cic. Att. 1, 13, 2: cupiditates in animis inclusae inter se dissident atque discordant, id. Fin. 1, 13, 44; cf. id. N. D. 1, 2 fin.— With cum: cum Cleanthe, doctore suo, quam multis rebus Chrysippus dissidet, Cic. Ac. 2, 47, 143; cf.: non cum homine, sed cum causa, id. Phil. 11, 6, 15.—*  With dat.: virtus dissidens plebi, Hor. C. 2, 2, 18.—(ε) With abl. manner: ex quo facile intellectu est verbis eos, non re dissidere, Cic. Fat. 19, 44: capitali odio, id. Lael. 1, 2.—(ζ) Absol.: de qua (definitione summi boni) qui dissident, de omni vitae ratione dissident, Cic. Ac. 2, 43, 132; id. Leg. 1, 20, 53 (opp. congruae): cum Julia primo concorditer et amore mutuo vixit, mox dissedit, he fell out with her, Suet. Tib. 7: Medus dissidet armis, Hor. C. 3, 8, 20; cf.: dissidet miles, Tac. A. 1, 46: dissident olores et aquilae, live at enmity, Plin. 10, 74, 95, § 203 et saep.: spes incesserat dissidere hostem in Arminium ac Segestem, i. e. were divided into two factions, that of Arminius and Segestes, Tac. A. 1, 55.—Pass. impers.: histriones, propter quos dissidebatur, Suet. Tib. 37.— Of inanimate and abstract subjects in gen., to be unlike, dissimilar, different, various; to differ, disagree.  With a: nostra non multum a Peripateticis dissidentia, Cic. Off. 1, 1, 2; cf.: scriptum  a sententia, id. de Or. 1, 31, 140: gestus a voce, Quint. 11, 3, 165 al.— With cum: voluntas scriptoris cum scripto, Auct. Her. 2, 9, 1: verba cum sententia scriptoris, Cic. Inv. 1, 13 init.— Absol.: si inaequalitate dissident (supercilia), Quint. 11, 3, 79: supercilia dissidentia (opp. constricta), id. 1, 11, 10; cf.: si toga dissidet impar, i. e. sits uneven, one-sided, Hor. Ep. 1, 1, 96 (cf. the opp. aequaliter sedet, Quint. 11, 3, 141): si duo haec verba idem significant, neque ulla re aliqua dissident, Gell. 13, 24, 4.\n",
  "key": "dissideo",
  "type": "main"
}