dīductĭo
dīductĭo, ōnis, f. diduco, an expanding, separating (very rare; perh. only in Seneca): ostendit intentionem spiritus velocitas ejus et diductio, Sen. Q. N. 2, 8, 2: in diductione rerum, in dividing, separating the elements, id. ib. 3, 13, 2.
No short def.
Headword (normalized):
dīductĭo
Headword (normalized/stripped):
diductio
Intro Text:
dīductĭo, ōnis, f. diduco, an expanding, separating (very rare; perh. only in Seneca): ostendit intentionem spiritus velocitas ejus et diductio, Sen. Q. N. 2, 8, 2: in diductione rerum, in dividing, separating the elements, id. ib. 3, 13, 2.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n13838
No citations.
{
"content": "dīductĭo, ōnis, f. diduco, an expanding, separating (very rare; perh. only in Seneca): ostendit intentionem spiritus velocitas ejus et diductio, Sen. Q. N. 2, 8, 2: in diductione rerum, in dividing, separating the elements, id. ib. 3, 13, 2.\n",
"key": "diductio",
"type": "main"
}