Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

aequĭnoctĭum
aequĭpar
aequĭpărābĭlis (better
aequĭpărantĭa (better
aequĭpărātĭo (better
aequĭpăro (better
aequĭpĕdus
aequĭpĕro
aequĭpollens
aequĭpondĭum
aequĭtas
aequĭter
aequĭternus
aequĭ-vălĕo
aequĭvŏcus
aequo
aequor
aequŏrĕus
aequus (
āēr
aera
View word page
aequĭtas
aequĭtas, ātis, f. aequus, the quality of being aequus (syn.: aequalitas, jus, justitia, fas). The uniform relation of one thing to others, equality, conformity, symmetry; portionum aequitate turbatā, Sen. Q. N. 3, 10: commoditas et aequitas (proportion, symmetry) membrorum, Suet. Aug. 79.— Trop. Just or equitable conduct toward others, justice, equity, fairness, ἐπιείκεια (governed by benevolence, while justitia yields to another only what is strictly due): pro aequitate contra jus dicere, Cic. de Or. 1, 56, 240: belli aequitas sanctissime fetiali jure perscripta est, id. Off. 1, 11, 36: a verbis recedere et aequitate uti, id. Caecin. 13; Nep. Arist. 2, 2 Br.; cf. id. Milt. 2, Suet. Claud. 15. But it is sometimes used for justitia: summa bonitas et aequitas causae, Cic. Att. 16, 16: quam habet aequitatem, ut agrum qui nullum habuit, habeat? id. Off. 2, 22 fin.—Eccl., righteousness, of men, Vulg. Deut. 9, 5; ib. Mal. 2, 6.— Of God, Vulg. Psa. 9, 9; ib. Act. 17, 31.— A quiet, tranquil state of mind, evenness of temper, moderation, calmness, tranquillity, repose, equanimity; often with animus: quis hanc animi maximi aequitatem in ipsā morte laudaret, si? etc., Cic. Tusc. 1, 40, 97: novi moderationem animi tui et aequitatem, id. de Sen. 1; so id. Agr. 1, 5: ut animi aequitate plebem contineant, Caes. B. G 6, 22; so Nep. Thras. 4: ubi pax evenerat aequitate, Sall. C. 9, 3.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
aequĭtas
Headword (normalized):
aequĭtas
Headword (normalized/stripped):
aequitas
IDX:
1315
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n1315
Key:
aequitas

Data

{'content': 'aequĭtas, ātis, f. aequus, the quality of being aequus (syn.: aequalitas, jus, justitia, fas). The uniform relation of one thing to others, equality, conformity, symmetry; portionum aequitate turbatā, Sen. Q. N. 3, 10: commoditas et aequitas (proportion, symmetry) membrorum, Suet. Aug. 79.— Trop. Just or equitable conduct toward others, justice, equity, fairness, ἐπιείκεια (governed by benevolence, while justitia yields to another only what is strictly due): pro aequitate contra jus dicere, Cic. de Or. 1, 56, 240: belli aequitas sanctissime fetiali jure perscripta est, id. Off. 1, 11, 36: a verbis recedere et aequitate uti, id. Caecin. 13; Nep. Arist. 2, 2 Br.; cf. id. Milt. 2, Suet. Claud. 15. But it is sometimes used for justitia: summa bonitas et aequitas causae, Cic. Att. 16, 16: quam habet aequitatem, ut agrum qui nullum habuit, habeat? id. Off. 2, 22 fin.—Eccl., righteousness, of men, Vulg. Deut. 9, 5; ib. Mal. 2, 6.— Of God, Vulg. Psa. 9, 9; ib. Act. 17, 31.— A quiet, tranquil state of mind, evenness of temper, moderation, calmness, tranquillity, repose, equanimity; often with animus: quis hanc animi maximi aequitatem in ipsā morte laudaret, si? etc., Cic. Tusc. 1, 40, 97: novi moderationem animi tui et aequitatem, id. de Sen. 1; so id. Agr. 1, 5: ut animi aequitate plebem contineant, Caes. B. G 6, 22; so Nep. Thras. 4: ubi pax evenerat aequitate, Sall. C. 9, 3.\n', 'key': 'aequitas', 'type': 'main'}