View word page
dē-flĕo
dē-flĕo, ēvi, ētum, 2, v. a. and n. Act. To weep over a person or thing; to lament, deplore, bewail (for syn. cf.: deploro, ejulo, ploro, lacrimo, lamentor, fleo —class.): te cinefactum deflevimus, Lucr. 3, 907: Numam, Ov. M. 15, 487: nuptam (Eurydicen), id. ib. 10, 12: inter nos impendentes casus deflevimus, Cic. Brut. 96, 329: illud initium civilis belli, Asinius Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31: eversionem civitatis, Quint. 3, 8, 12: aliena mala, id. 6, 1, 26 et saep.: Crassi mors a multis saepe defleta, Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.: in deflenda nece, Quint. 11, 3, 8 et saep. —Absol.: dum assident, dum deflent, Tac. A. 16, 13: in amici sinu, Plin. Ep. 8, 16, 5.— Poet. with acc. and inf.: et minui deflevit onus dorsumque levari, Manil. 4, 748.—* Oculos, to dull with weeping, App. M. 5, p. 161, 36.— Neutr., to weep much or violently, weep to exhaustion (very rare): gravibus cogor deflere querelis, Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
dē-flĕo
Headword (normalized):
dē-flĕo
Headword (normalized/stripped):
de-fleo
Intro Text:
dē-flĕo, ēvi, ētum, 2, v. a. and n. Act. To weep over a person or thing; to lament, deplore, bewail (for syn. cf.: deploro, ejulo, ploro, lacrimo, lamentor, fleo —class.): te cinefactum deflevimus, Lucr. 3, 907: Numam, Ov. M. 15, 487: nuptam (Eurydicen), id. ib. 10, 12: inter nos impendentes casus deflevimus, Cic. Brut. 96, 329: illud initium civilis belli, Asinius Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31: eversionem civitatis, Quint. 3, 8, 12: aliena mala, id. 6, 1, 26 et saep.: Crassi mors a multis saepe defleta, Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.: in deflenda nece, Quint. 11, 3, 8 et saep. —Absol.: dum assident, dum deflent, Tac. A. 16, 13: in amici sinu, Plin. Ep. 8, 16, 5.— Poet. with acc. and inf.: et minui deflevit onus dorsumque levari, Manil. 4, 748.—* Oculos, to dull with weeping, App. M. 5, p. 161, 36.— Neutr., to weep much or violently, weep to exhaustion (very rare): gravibus cogor deflere querelis, Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin.
IDX:
12719
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n12705
Key:
defleo

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "dē-flĕo, ēvi, ētum, 2, v. a. and n.  Act.  To weep over a person or thing; to lament, deplore, bewail (for syn. cf.: deploro, ejulo, ploro, lacrimo, lamentor, fleo —class.): te cinefactum deflevimus, Lucr. 3, 907: Numam, Ov. M. 15, 487: nuptam (Eurydicen), id. ib. 10, 12: inter nos impendentes casus deflevimus, Cic. Brut. 96, 329: illud initium civilis belli, Asinius Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31: eversionem civitatis, Quint. 3, 8, 12: aliena mala, id. 6, 1, 26 et saep.: Crassi mors a multis saepe defleta, Cic. de Or. 3, 3; cf. id. Phil. 13, 5; Verg. A. 6, 220 al.: in deflenda nece, Quint. 11, 3, 8 et saep. —Absol.: dum assident, dum deflent, Tac. A. 16, 13: in amici sinu, Plin. Ep. 8, 16, 5.—  Poet. with acc. and inf.: et minui deflevit onus dorsumque levari, Manil. 4, 748.—*  Oculos, to dull with weeping, App. M. 5, p. 161, 36.— Neutr., to weep much or violently, weep to exhaustion (very rare): gravibus cogor deflere querelis, Prop. 1, 16, 13; Justin. 18, 4, 13; App. M. 4 fin.\n",
  "key": "defleo",
  "type": "main"
}