dē-curto
dē-curto, no perf., ātum, 1 (only in the part. praes. and perf.), v. a., to cut off, curtail, mutilate. Lit.: radices, Plin. 25, 5, 21, § 53: amicum undique decurtatum, cum aures illi nasumque abscidisset, in cavea diu pavit, Sen. Ira, 3, 17: peniculamenta canteriorum, Arn. 5, p. 163.— Trop., of style: mutila sentit quaedam et quasi decurtata, Cic. Or. 53, 178.
No short def.
Headword (normalized):
dē-curto
Headword (normalized/stripped):
de-curto
Intro Text:
dē-curto, no perf., ātum, 1 (only in the part. praes. and perf.), v. a., to cut off, curtail, mutilate. Lit.: radices, Plin. 25, 5, 21, § 53: amicum undique decurtatum, cum aures illi nasumque abscidisset, in cavea diu pavit, Sen. Ira, 3, 17: peniculamenta canteriorum, Arn. 5, p. 163.— Trop., of style: mutila sentit quaedam et quasi decurtata, Cic. Or. 53, 178.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n12593
No citations.
{
"content": "dē-curto, no perf., ātum, 1 (only in the part. praes. and perf.), v. a., to cut off, curtail, mutilate. Lit.: radices, Plin. 25, 5, 21, § 53: amicum undique decurtatum, cum aures illi nasumque abscidisset, in cavea diu pavit, Sen. Ira, 3, 17: peniculamenta canteriorum, Arn. 5, p. 163.— Trop., of style: mutila sentit quaedam et quasi decurtata, Cic. Or. 53, 178.\n",
"key": "decurto",
"type": "main"
}