damnābĭlis
damnābĭlis, e, adj. damno, worthy of condemnation, damnable (late Lat. for damnandus, or dignus qui damnetur): invidia, Treb. XXX. Tyrann. 17: res (with turpes), Salv. 6: ad mea ipsa verba, i. e. by my own rule, Sid. Ep. 6, 1 fin. Comp.: facinus, Salv. 4.—Adv.: damnābĭlĭter, culpably, Aug. Ep. 23.
No short def.
Headword (normalized):
damnābĭlis
Headword (normalized/stripped):
damnabilis
Intro Text:
damnābĭlis, e, adj. damno, worthy of condemnation, damnable (late Lat. for damnandus, or dignus qui damnetur): invidia, Treb. XXX. Tyrann. 17: res (with turpes), Salv. 6: ad mea ipsa verba, i. e. by my own rule, Sid. Ep. 6, 1 fin. Comp.: facinus, Salv. 4.—Adv.: damnābĭlĭter, culpably, Aug. Ep. 23.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n12290
No citations.
{
"content": "damnābĭlis, e, adj. damno, worthy of condemnation, damnable (late Lat. for damnandus, or dignus qui damnetur): invidia, Treb. XXX. Tyrann. 17: res (with turpes), Salv. 6: ad mea ipsa verba, i. e. by my own rule, Sid. Ep. 6, 1 fin. Comp.: facinus, Salv. 4.—Adv.: damnābĭlĭter, culpably, Aug. Ep. 23.\n",
"key": "damnabilis",
"type": "main"
}