View word page
cūrĭōsus
cūrĭōsus, a, um, adj. cura. (Acc. to cura, I.) Bestowing care or pains upon a thing, applying one's self assiduously, careful, diligent, thoughtful, devoted (class.; esp. freq. in Cic.). In gen. With in or ad: in omni historiā curiosus, Cic. Tusc. 1, 45, 108: si me nihilo minus nosti curiosum in re publicā quam te, id. Att. 5, 14, 3: ad investigandum curiosior, id. Fam. 4, 13, 5.— With gen. (post-Aug.): medicinae, Plin. 25, 2, 3, § 7: memoriae, Aur. Vict. Caes. 20 fin.: curiosissimus famae suae, Capitol. Anton. Philos. 20.— With circa: circa uxoris pudicitiam minus curiosus fuit, Capitol. Pert. 13, 8.— Absol.: non quidem doctus, sed curiosus, Petr. 46, 6; so, pictor, id. 29, 4: felicitas Horatii, id. 118, 5: manus, id. 13, 1: consilia, Quint. 7, 5, 2: interpolatione, Plin. 13, 12, 23, § 75 al. —* With the access. idea of excess, too eager: est etiam supervacua (ut sic dixerim) operositas, ut a diligenti curiosus et a religione superstitio distat, Quint. 8, 3, 55.— In partic., inquiring eagerly or anxiously about a thing, inquiring into, in a good or bad sense; curious, inquisitive. In gen.: ne curiosissimi quidem homines exquirendo audire tam multa possunt, quam, etc., Cic. N. D. 1, 35, 97; id. Fam. 3, 1, 1; Varr. R. R. 2, 3, 5; Quint. 1, 8, 21; 11, 3, 143; * Hor. Epod. 17, 77 al.: curiosis oculis perspici non possit, Cic. Sest. 9, 22.— Implying censure ( = πολυπράγμων), meddlesome, officious, curious, prying, inquisitive: primum patere me esse curiosum, Cic. Fl. 29, 70; id. Fin. 2, 9, 28 Madv.; 1, 1, 3; id. Att. 15, 26, 5; cf.: quare ut homini curioso ita perscribe ad me, id. ib. 4, 11, 2: curiosum aliquem extimescere, Petr. 127: Quae (basia) nec pernumerare curiosi Possint, Cat. 7, 11 Ellis ad loc.— Post-Aug., subst.: cūrĭōsus, i, m., of one who is prying, a spy, scout: curiosum ac speculatorem ratus, Suet. Aug. 27.—Later, a class of secret spies, secret police, an informer, etc.; cf. Cod. Just. 12, tit. 23: De Curiosis et Stationariis al.— (Acc. to cura, II.) Lit., that injures himself by care; hence, transf., emaciated, wasted, lean: belua, Plaut. Aul. 3, 6, 26 (v. the passage in connection); cf.: nempe ille vivit carie curiosior, Afran. ap. Non. p. 21, 28 (Com. Rel. v. 250 Rib.).—Adv.: cūrĭŏsē. (Acc. to I. A.) With care, carefully: involvendus vestimentis, Cels. 2, 17; cf. Petr. 63, 6; Col. 12, 55, 2: cavere, Suet. Aug. 40 al.—Comp., Vitr. 7, 4.—Sup., Col. 11, 2, 18.—* Too nicely, carefully, or particularly: curiose potius quam Latine loqui, Quint. 8, 1, 2.— (Acc. to I. B. 2.) Inquisitively, curiously: inquirerem, Suet. Vesp. 1.—Comp.: curiosius conquiram, Cic. Brut. 35, 133: facere aliquid, id. N. D. 1, 5, 10: animadvertunt ea, quae domi fiunt (pueri), id. Fin. 5, 15, 42.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
cūrĭōsus
Headword (normalized):
cūrĭōsus
Headword (normalized/stripped):
curiosus
Intro Text:
cūrĭōsus, a, um, adj. cura. (Acc. to cura, I.) Bestowing care or pains upon a thing, applying one's self assiduously, careful, diligent, thoughtful, devoted (class.; esp. freq. in Cic.). In gen. With in or ad: in omni historiā curiosus, Cic. Tusc. 1, 45, 108: si me nihilo minus nosti curiosum in re publicā quam te, id. Att. 5, 14, 3: ad investigandum curiosior, id. Fam. 4, 13, 5.— With gen. (post-Aug.): medicinae, Plin. 25, 2, 3, § 7: memoriae, Aur. Vict. Caes. 20 fin.: curiosissimus famae suae, Capitol. Anton. Philos. 20.— With circa: circa uxoris pudicitiam minus curiosus fuit, Capitol. Pert. 13, 8.— Absol.: non quidem doctus, sed curiosus, Petr. 46, 6; so, pictor, id. 29, 4: felicitas Horatii, id. 118, 5: manus, id. 13, 1: consilia, Quint. 7, 5, 2: interpolatione, Plin. 13, 12, 23, § 75 al. —* With the access. idea of excess, too eager: est etiam supervacua (ut sic dixerim) operositas, ut a diligenti curiosus et a religione superstitio distat, Quint. 8, 3, 55.— In partic., inquiring eagerly or anxiously about a thing, inquiring into, in a good or bad sense; curious, inquisitive. In gen.: ne curiosissimi quidem homines exquirendo audire tam multa possunt, quam, etc., Cic. N. D. 1, 35, 97; id. Fam. 3, 1, 1; Varr. R. R. 2, 3, 5; Quint. 1, 8, 21; 11, 3, 143; * Hor. Epod. 17, 77 al.: curiosis oculis perspici non possit, Cic. Sest. 9, 22.— Implying censure ( = πολυπράγμων), meddlesome, officious, curious, prying, inquisitive: primum patere me esse curiosum, Cic. Fl. 29, 70; id. Fin. 2, 9, 28 Madv.; 1, 1, 3; id. Att. 15, 26, 5; cf.: quare ut homini curioso ita perscribe ad me, id. ib. 4, 11, 2: curiosum aliquem extimescere, Petr. 127: Quae (basia) nec pernumerare curiosi Possint, Cat. 7, 11 Ellis ad loc.— Post-Aug., subst.: cūrĭōsus, i, m., of one who is prying, a spy, scout: curiosum ac speculatorem ratus, Suet. Aug. 27.—Later, a class of secret spies, secret police, an informer, etc.; cf. Cod. Just. 12, tit. 23: De Curiosis et Stationariis al.— (Acc. to cura, II.) Lit., that injures himself by care; hence, transf., emaciated, wasted, lean: belua, Plaut. Aul. 3, 6, 26 (v. the passage in connection); cf.: nempe ille vivit carie curiosior, Afran. ap. Non. p. 21, 28 (Com. Rel. v. 250 Rib.).—Adv.: cūrĭŏsē. (Acc. to I. A.) With care, carefully: involvendus vestimentis, Cels. 2, 17; cf. Petr. 63, 6; Col. 12, 55, 2: cavere, Suet. Aug. 40 al.—Comp., Vitr. 7, 4.—Sup., Col. 11, 2, 18.—* Too nicely, carefully, or particularly: curiose potius quam Latine loqui, Quint. 8, 1, 2.— (Acc. to I. B. 2.) Inquisitively, curiously: inquirerem, Suet. Vesp. 1.—Comp.: curiosius conquiram, Cic. Brut. 35, 133: facere aliquid, id. N. D. 1, 5, 10: animadvertunt ea, quae domi fiunt (pueri), id. Fin. 5, 15, 42.
IDX:
12032
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n12020
Key:
curiosus

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "cūrĭōsus, a, um, adj. cura.  (Acc. to cura, I.) Bestowing care or pains upon a thing, applying one's self assiduously, careful, diligent, thoughtful, devoted (class.; esp. freq. in Cic.).  In gen.  With in or ad: in omni historiā curiosus, Cic. Tusc. 1, 45, 108: si me nihilo minus nosti curiosum in re publicā quam te, id. Att. 5, 14, 3: ad investigandum curiosior, id. Fam. 4, 13, 5.— With gen. (post-Aug.): medicinae, Plin. 25, 2, 3, § 7: memoriae, Aur. Vict. Caes. 20 fin.: curiosissimus famae suae, Capitol. Anton. Philos. 20.— With circa: circa uxoris pudicitiam minus curiosus fuit, Capitol. Pert. 13, 8.— Absol.: non quidem doctus, sed curiosus, Petr. 46, 6; so, pictor, id. 29, 4: felicitas Horatii, id. 118, 5: manus, id. 13, 1: consilia, Quint. 7, 5, 2: interpolatione, Plin. 13, 12, 23, § 75 al. —*  With the access. idea of excess, too eager: est etiam supervacua (ut sic dixerim) operositas, ut a diligenti curiosus et a religione superstitio distat, Quint. 8, 3, 55.— In partic., inquiring eagerly or anxiously about a thing, inquiring into, in a good or bad sense; curious, inquisitive.  In gen.: ne curiosissimi quidem homines exquirendo audire tam multa possunt, quam, etc., Cic. N. D. 1, 35, 97; id. Fam. 3, 1, 1; Varr. R. R. 2, 3, 5; Quint. 1, 8, 21; 11, 3, 143; * Hor. Epod. 17, 77 al.: curiosis oculis perspici non possit, Cic. Sest. 9, 22.— Implying censure ( = πολυπράγμων), meddlesome, officious, curious, prying, inquisitive: primum patere me esse curiosum, Cic. Fl. 29, 70; id. Fin. 2, 9, 28 Madv.; 1, 1, 3; id. Att. 15, 26, 5; cf.: quare ut homini curioso ita perscribe ad me, id. ib. 4, 11, 2: curiosum aliquem extimescere, Petr. 127: Quae (basia) nec pernumerare curiosi Possint, Cat. 7, 11 Ellis ad loc.— Post-Aug., subst.: cūrĭōsus, i, m., of one who is prying, a spy, scout: curiosum ac speculatorem ratus, Suet. Aug. 27.—Later, a class of secret spies, secret police, an informer, etc.; cf. Cod. Just. 12, tit. 23: De Curiosis et Stationariis al.— (Acc. to cura, II.) Lit., that injures himself by care; hence, transf., emaciated, wasted, lean: belua, Plaut. Aul. 3, 6, 26 (v. the passage in connection); cf.: nempe ille vivit carie curiosior, Afran. ap. Non. p. 21, 28 (Com. Rel. v. 250 Rib.).—Adv.: cūrĭŏsē.  (Acc. to I. A.) With care, carefully: involvendus vestimentis, Cels. 2, 17; cf. Petr. 63, 6; Col. 12, 55, 2: cavere, Suet. Aug. 40 al.—Comp., Vitr. 7, 4.—Sup., Col. 11, 2, 18.—*  Too nicely, carefully, or particularly: curiose potius quam Latine loqui, Quint. 8, 1, 2.— (Acc. to I. B. 2.) Inquisitively, curiously: inquirerem, Suet. Vesp. 1.—Comp.: curiosius conquiram, Cic. Brut. 35, 133: facere aliquid, id. N. D. 1, 5, 10: animadvertunt ea, quae domi fiunt (pueri), id. Fin. 5, 15, 42.\n",
  "key": "curiosus",
  "type": "main"
}