cūjus (archaic
cūjus (archaic quōjus), a, um, pron. rel. [from cujus, gen. of qui], pertaining to whom, of whom, whose (rare): cujum id censebis esse reddes, ancient form of an oath in Gell. 16, 4, 2; cf.: argentum ego pro istisce ambabus, quojae erant, domino dedi, Plaut. Rud. 3, 4, 40: is denique, cuja ea uxor fuerat, Plin. Secundus, Fragm. ap. Gell. 9, 16, 5: ea caedes si potissimum crimini datur, detur ei cuja interfuit, non ei cuja nihil interfuit, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 950 P.: ut optimā condicione sit is, cuja res, cujum periculum, Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.
No short def.
Headword (normalized):
cūjus (archaic
Headword (normalized/stripped):
cujus (archaic
Intro Text:
cūjus (archaic quōjus), a, um, pron. rel. [from cujus, gen. of qui], pertaining to whom, of whom, whose (rare): cujum id censebis esse reddes, ancient form of an oath in Gell. 16, 4, 2; cf.: argentum ego pro istisce ambabus, quojae erant, domino dedi, Plaut. Rud. 3, 4, 40: is denique, cuja ea uxor fuerat, Plin. Secundus, Fragm. ap. Gell. 9, 16, 5: ea caedes si potissimum crimini datur, detur ei cuja interfuit, non ei cuja nihil interfuit, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 950 P.: ut optimā condicione sit is, cuja res, cujum periculum, Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n11817
No citations.
{
"content": "cūjus (archaic quōjus), a, um, pron. rel. [from cujus, gen. of qui], pertaining to whom, of whom, whose (rare): cujum id censebis esse reddes, ancient form of an oath in Gell. 16, 4, 2; cf.: argentum ego pro istisce ambabus, quojae erant, domino dedi, Plaut. Rud. 3, 4, 40: is denique, cuja ea uxor fuerat, Plin. Secundus, Fragm. ap. Gell. 9, 16, 5: ea caedes si potissimum crimini datur, detur ei cuja interfuit, non ei cuja nihil interfuit, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 950 P.: ut optimā condicione sit is, cuja res, cujum periculum, Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.\n",
"key": "cujus2",
"type": "main"
}