cuicuimŏdi (ante-class. 
            
          
          cuicuimŏdi (ante-class. quoiquoi mŏdi) [quisquis-modus], euphon. form for cujuscujusmodi (very rare in MSS., but vouched for by the ancient grammarians;  v. Kuhner, Gram. I. p. 398; 405 sq.), of what sort, kind, or nature soever: sisne necne ut esse oportet, malus, bonus quoiquoi modi, Plaut. Bacch. 3, 2, 16: velim omnia quam diligentissime, cuicuimodi sunt, scribas, Cic. Att. 3, 22, 4; Cic. Verr. 2, 5, 41, § 107 Zumpt and Halm ad loc.; cf. Madv. ad id. Fin. 3, 9, 30: cuicuimodi fuerit illa (lex), Cic. Leg. 2, 5, 13; cf. id. Tusc. 3, 34, 83; 5, 41, 121 (al. cujusmodi): sed Epicurus, cuicuimodi homo est, Gell. 2, 8, 6: cuicuimodi est, id. 9, 2, 6.
          
         
        No short def.
        
        
          
            Headword:
            cuicuimŏdi (ante-class. 
           
          
            Headword (normalized):
            cuicuimŏdi (ante-class. 
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            cuicuimodi (ante-class. 
           
          
            Intro Text:
            cuicuimŏdi (ante-class. quoiquoi mŏdi) [quisquis-modus], euphon. form for cujuscujusmodi (very rare in MSS., but vouched for by the ancient grammarians;  v. Kuhner, Gram. I. p. 398; 405 sq.), of what sort, kind, or nature soever: sisne necne ut esse oportet, malus, bonus quoiquoi modi, Plaut. Bacch. 3, 2, 16: velim omnia quam diligentissime, cuicuimodi sunt, scribas, Cic. Att. 3, 22, 4; Cic. Verr. 2, 5, 41, § 107 Zumpt and Halm ad loc.; cf. Madv. ad id. Fin. 3, 9, 30: cuicuimodi fuerit illa (lex), Cic. Leg. 2, 5, 13; cf. id. Tusc. 3, 34, 83; 5, 41, 121 (al. cujusmodi): sed Epicurus, cuicuimodi homo est, Gell. 2, 8, 6: cuicuimodi est, id. 9, 2, 6.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n11813
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "cuicuimŏdi (ante-class. quoiquoi mŏdi) [quisquis-modus], euphon. form for cujuscujusmodi (very rare in MSS., but vouched for by the ancient grammarians;  v. Kuhner, Gram. I. p. 398; 405 sq.), of what sort, kind, or nature soever: sisne necne ut esse oportet, malus, bonus quoiquoi modi, Plaut. Bacch. 3, 2, 16: velim omnia quam diligentissime, cuicuimodi sunt, scribas, Cic. Att. 3, 22, 4; Cic. Verr. 2, 5, 41, § 107 Zumpt and Halm ad loc.; cf. Madv. ad id. Fin. 3, 9, 30: cuicuimodi fuerit illa (lex), Cic. Leg. 2, 5, 13; cf. id. Tusc. 3, 34, 83; 5, 41, 121 (al. cujusmodi): sed Epicurus, cuicuimodi homo est, Gell. 2, 8, 6: cuicuimodi est, id. 9, 2, 6.\n",
  "key": "cuicuimodi",
  "type": "main"
}