View word page
aedīlīcĭus (not
aedīlīcĭus (not aedīlīt-), a um, adj. id., pertaining or belonging to an œdile: munus, Cic. Off. 2, 16: repulsa, i. e. in aedilitate petenda, id. Planc. 21: scriba, of an œdile, id. Clu. 45: largitio, Liv. 25, 2; cf. Cic. Off. 2, 16: vectigal aediliciorum, sc. munerum, paid to the œdiles to defray the expense of public exhibitions, id. Q. Fr. 1, 1, 9.—aedīlīcĭus, i, m. (sc. vir), one who had been an œdile (as consularis, who had been consul), an exœdile, Varr. R. R. 1, 7, 10: aedilicius est mortuus, Cic. Brut. 28; so id. Vatin. 7: edictum, an ordinance of the œdile on entering upon his office (v. edictum), Dig. 21, 1: aediliciae edictiones, Plaut. Capt. 4, 2, 43.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
aedīlīcĭus (not
Headword (normalized):
aedīlīcĭus (not
Headword (normalized/stripped):
aedilicius (not
Intro Text:
aedīlīcĭus (not aedīlīt-), a um, adj. id., pertaining or belonging to an œdile: munus, Cic. Off. 2, 16: repulsa, i. e. in aedilitate petenda, id. Planc. 21: scriba, of an œdile, id. Clu. 45: largitio, Liv. 25, 2; cf. Cic. Off. 2, 16: vectigal aediliciorum, sc. munerum, paid to the œdiles to defray the expense of public exhibitions, id. Q. Fr. 1, 1, 9.—aedīlīcĭus, i, m. (sc. vir), one who had been an œdile (as consularis, who had been consul), an exœdile, Varr. R. R. 1, 7, 10: aedilicius est mortuus, Cic. Brut. 28; so id. Vatin. 7: edictum, an ordinance of the œdile on entering upon his office (v. edictum), Dig. 21, 1: aediliciae edictiones, Plaut. Capt. 4, 2, 43.
IDX:
1142
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n1142
Key:
aedilicius

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "aedīlīcĭus (not aedīlīt-), a um, adj. id., pertaining or belonging to an œdile: munus, Cic. Off. 2, 16: repulsa, i. e. in aedilitate petenda, id. Planc. 21: scriba, of an œdile, id. Clu. 45: largitio, Liv. 25, 2; cf. Cic. Off. 2, 16: vectigal aediliciorum, sc. munerum, paid to the œdiles to defray the expense of public exhibitions, id. Q. Fr. 1, 1, 9.—aedīlīcĭus, i, m. (sc. vir), one who had been an œdile (as consularis, who had been consul), an exœdile, Varr. R. R. 1, 7, 10: aedilicius est mortuus, Cic. Brut. 28; so id. Vatin. 7: edictum, an ordinance of the œdile on entering upon his office (v. edictum), Dig. 21, 1: aediliciae edictiones, Plaut. Capt. 4, 2, 43.\n",
  "key": "aedilicius",
  "type": "main"
}