conspīrātus
conspīrātus, ūs, m. 1. conspiro, an agreement, harmony; only in abl. sing.: conspiratu tacito mentium animorumque, Gell. 1, 11, 8.
{ "content": "conspīrātus, ūs, m. 1. conspiro, an agreement, harmony; only in abl. sing.: conspiratu tacito mentium animorumque, Gell. 1, 11, 8.\n", "key": "conspiratus3", "type": "main" }