conspīrātus
conspīrātus, ūs, m. 1. conspiro, an agreement, harmony; only in abl. sing.: conspiratu tacito mentium animorumque, Gell. 1, 11, 8.
{
"content": "conspīrātus, ūs, m. 1. conspiro, an agreement, harmony; only in abl. sing.: conspiratu tacito mentium animorumque, Gell. 1, 11, 8.\n",
"key": "conspiratus3",
"type": "main"
}