conspīrātĭo
conspīrātĭo, ōnis, f. 1. conspiro, prop. a blowing or breathing together. * Lit., of unison in wind instruments: canentium, Col. 12, 2, 4.—Far more freq., Trop., an agreement in feeling or opinion, union, unanimity, concord, harmony. In a good sense: conspiratione hominum atque consensu, Cic. Off. 2, 5, 16: bonorum omnium, id. Cat. 4, 10, 22: optimatium, Suet. Caes. 15: omnium ordinum ad defendendam libertatem (with concordia), Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 3: (amici) quantā amoris conspiratione consentientis, Cic. Fin. 1, 20, 65: conspiratio consensusque virtutum, id. ib. 5, 23, 66: in re publicā bene gerendā, id. Dom. 11, 28: civitatium, Just. 34, 1, 1. — In a bad sense, a plotting, plot, mutiny, conspiracy, Cic. Scaur. 10, 20; 16, 37; id. Deiot. 4, 11; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a, 5; Quint. 6, 1, 9; 12, 7, 2; Suet. Aug. 19; id. Calig. 56 et saep.— Meton., the conspirators, body of conspirators: cum tota ejus conspiratio late quaereretur, Val. Max. 4, 7, 2.
No short def.
Headword (normalized):
conspīrātĭo
Headword (normalized/stripped):
conspiratio
Intro Text:
conspīrātĭo, ōnis, f. 1. conspiro, prop. a blowing or breathing together. * Lit., of unison in wind instruments: canentium, Col. 12, 2, 4.—Far more freq., Trop., an agreement in feeling or opinion, union, unanimity, concord, harmony. In a good sense: conspiratione hominum atque consensu, Cic. Off. 2, 5, 16: bonorum omnium, id. Cat. 4, 10, 22: optimatium, Suet. Caes. 15: omnium ordinum ad defendendam libertatem (with concordia), Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 3: (amici) quantā amoris conspiratione consentientis, Cic. Fin. 1, 20, 65: conspiratio consensusque virtutum, id. ib. 5, 23, 66: in re publicā bene gerendā, id. Dom. 11, 28: civitatium, Just. 34, 1, 1. — In a bad sense, a plotting, plot, mutiny, conspiracy, Cic. Scaur. 10, 20; 16, 37; id. Deiot. 4, 11; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a, 5; Quint. 6, 1, 9; 12, 7, 2; Suet. Aug. 19; id. Calig. 56 et saep.— Meton., the conspirators, body of conspirators: cum tota ejus conspiratio late quaereretur, Val. Max. 4, 7, 2.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n10591
No citations.
{
"content": "conspīrātĭo, ōnis, f. 1. conspiro, prop. a blowing or breathing together. * Lit., of unison in wind instruments: canentium, Col. 12, 2, 4.—Far more freq., Trop., an agreement in feeling or opinion, union, unanimity, concord, harmony. In a good sense: conspiratione hominum atque consensu, Cic. Off. 2, 5, 16: bonorum omnium, id. Cat. 4, 10, 22: optimatium, Suet. Caes. 15: omnium ordinum ad defendendam libertatem (with concordia), Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 3: (amici) quantā amoris conspiratione consentientis, Cic. Fin. 1, 20, 65: conspiratio consensusque virtutum, id. ib. 5, 23, 66: in re publicā bene gerendā, id. Dom. 11, 28: civitatium, Just. 34, 1, 1. — In a bad sense, a plotting, plot, mutiny, conspiracy, Cic. Scaur. 10, 20; 16, 37; id. Deiot. 4, 11; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a, 5; Quint. 6, 1, 9; 12, 7, 2; Suet. Aug. 19; id. Calig. 56 et saep.— Meton., the conspirators, body of conspirators: cum tota ejus conspiratio late quaereretur, Val. Max. 4, 7, 2.\n",
"key": "conspiratio",
"type": "main"
}