consĭlĭor
            
          
          consĭlĭor, ātus, 1, v. dep. consilium.  To take counsel, to consult (rare but class.): consiliandi causā colloqui, Caes. B. C. 1, 19: difficilis ad consiliandum legatio, Cic. Att. 15, 9, 2; Liv. Epit. 125; Hor. C. 3, 3, 17; Tac. H. 2, 53.—*  Alicui (prop. to take counsel for one, in one's favor; hence), to impart counsel, to counsel, advise: amice, Hor. A. P. 196.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            consĭlĭor
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            consilior
           
          
            Intro Text:
            consĭlĭor, ātus, 1, v. dep. consilium.  To take counsel, to consult (rare but class.): consiliandi causā colloqui, Caes. B. C. 1, 19: difficilis ad consiliandum legatio, Cic. Att. 15, 9, 2; Liv. Epit. 125; Hor. C. 3, 3, 17; Tac. H. 2, 53.—*  Alicui (prop. to take counsel for one, in one's favor; hence), to impart counsel, to counsel, advise: amice, Hor. A. P. 196.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n10517
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "consĭlĭor, ātus, 1, v. dep. consilium.  To take counsel, to consult (rare but class.): consiliandi causā colloqui, Caes. B. C. 1, 19: difficilis ad consiliandum legatio, Cic. Att. 15, 9, 2; Liv. Epit. 125; Hor. C. 3, 3, 17; Tac. H. 2, 53.—*  Alicui (prop. to take counsel for one, in one's favor; hence), to impart counsel, to counsel, advise: amice, Hor. A. P. 196.\n",
  "key": "consilior",
  "type": "main"
}