consĭlĭor
consĭlĭor, ātus, 1, v. dep. consilium. To take counsel, to consult (rare but class.): consiliandi causā colloqui, Caes. B. C. 1, 19: difficilis ad consiliandum legatio, Cic. Att. 15, 9, 2; Liv. Epit. 125; Hor. C. 3, 3, 17; Tac. H. 2, 53.—* Alicui (prop. to take counsel for one, in one's favor; hence), to impart counsel, to counsel, advise: amice, Hor. A. P. 196.
No short def.
Headword (normalized):
consĭlĭor
Headword (normalized/stripped):
consilior
Intro Text:
consĭlĭor, ātus, 1, v. dep. consilium. To take counsel, to consult (rare but class.): consiliandi causā colloqui, Caes. B. C. 1, 19: difficilis ad consiliandum legatio, Cic. Att. 15, 9, 2; Liv. Epit. 125; Hor. C. 3, 3, 17; Tac. H. 2, 53.—* Alicui (prop. to take counsel for one, in one's favor; hence), to impart counsel, to counsel, advise: amice, Hor. A. P. 196.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n10517
No citations.
{
"content": "consĭlĭor, ātus, 1, v. dep. consilium. To take counsel, to consult (rare but class.): consiliandi causā colloqui, Caes. B. C. 1, 19: difficilis ad consiliandum legatio, Cic. Att. 15, 9, 2; Liv. Epit. 125; Hor. C. 3, 3, 17; Tac. H. 2, 53.—* Alicui (prop. to take counsel for one, in one's favor; hence), to impart counsel, to counsel, advise: amice, Hor. A. P. 196.\n",
"key": "consilior",
"type": "main"
}