View word page
conjector
conjector, ōris, m. conicio, I. B. 1., he who interprets, explains, or divines something, an interpreter. In gen.: conjectore Oedipo orationi opus est, Plaut. Poen. 1, 3, 34.— In partic., a diviner, interpreter of dreams, a seer, soothsayer: somniorum atque ominum interpretes conjectores vocantur, Quint. 3, 6, 30; Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Plaut. Am. 5, 1, 76; id. Curc. 2, 1, 34; Cic. Div. 1, 22, 45; 2, 28, 62; id. Part. Or. 2, 6; Quint. 3, 6, 30; 5, 7, 36.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
conjector
Headword (normalized):
conjector
Headword (normalized/stripped):
conjector
Intro Text:
conjector, ōris, m. conicio, I. B. 1., he who interprets, explains, or divines something, an interpreter. In gen.: conjectore Oedipo orationi opus est, Plaut. Poen. 1, 3, 34.— In partic., a diviner, interpreter of dreams, a seer, soothsayer: somniorum atque ominum interpretes conjectores vocantur, Quint. 3, 6, 30; Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Plaut. Am. 5, 1, 76; id. Curc. 2, 1, 34; Cic. Div. 1, 22, 45; 2, 28, 62; id. Part. Or. 2, 6; Quint. 3, 6, 30; 5, 7, 36.
IDX:
10346
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n10334
Key:
conjector

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "conjector, ōris, m. conicio, I. B. 1., he who interprets, explains, or divines something, an interpreter.  In gen.: conjectore Oedipo orationi opus est, Plaut. Poen. 1, 3, 34.— In partic., a diviner, interpreter of dreams, a seer, soothsayer: somniorum atque ominum interpretes conjectores vocantur, Quint. 3, 6, 30; Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Plaut. Am. 5, 1, 76; id. Curc. 2, 1, 34; Cic. Div. 1, 22, 45; 2, 28, 62; id. Part. Or. 2, 6; Quint. 3, 6, 30; 5, 7, 36.\n",
  "key": "conjector",
  "type": "main"
}